జయంతుని కథ
137
దీసికొనిపోయినది. ఆహాహా! సద్గృహాలంకారవిశేష మేమని పొగడఁగలవాడ. చూచినతోడనే నాకు విభ్రాంతిగలిగి యది యేయవస్థయో తెలిసికొనలేకపోయితిని.
పిమ్మట నన్నొకగదిలోనికిఁ దీసికొనిపోయినది. ఆగదియలంకారమంతయుఁ జెప్పుటకొక సంవత్సరము పట్టును. అందొకహంసతూలికాతల్పము జూపి కూర్చుండు మనుటయు సంతసముజెంది యందు గూర్చుండి యాగది యలంకారములు వెఱఁగుపాటుతోఁ జూచుచుంటిని. ఇంతలో నాతిలోత్తమ జగన్మోహనంబగు వేషంబుగా నలంకరించుకొని నా మంచపుదాపునకువచ్చి నిలువంబడినది. నేను మొదట నాయువతింజూచి మఱియొకతె యనుకొంటిని. అంతలోఁ దెలిసికొని మోహాక్రాంతస్వాంతుండనై చూచుచుండ నార్యా! నీవు మాయింటి కతిథివిగా వచ్చితివి హరిభక్తుండవు. నిన్నర్పించవలసి యున్నది మా సపర్యలనందుము. అని పలుకుచు నామేనఁ జందనమలఁదినది. అయ్యంగరాగంబు పరిమళము భూలోకములో లేదనిచెప్పగలను.
మందారకుసుమదామంబు చిరునగవు మొగంబునకు రవణంబై మెఱయ నా మెడలో వైచినది. తన మృదుకరతలస్పర్శంబున నామేను ఝల్లుమన్నది. ఒడలు పరవశమైపోయినది. చంద్రలేఖా ఇఁక జెప్పనేమి యున్నది. దానిచిట్టకంబులు సిగ్గున కగ్గమై యున్న నాచిత్తమును శృంగారలీలాయత్తమును గావించినది.
అప్పుడు నేను దుగువమై దెగువా? నీయపూర్వసపర్యలకు నాడెందం బానందము జెందినది. నీవు దేవకన్యవు. నీయర్చనఁ గైకొని యూరకుండరాదు. ప్రత్యర్చన జేయవలసియున్నది. ఆ గిన్నెనిటు దెమ్మని పలుకుటయు నక్కుటిలకుంతల రసికశేఖరా? నీయభీష్ట మెట్లో యట్లుకావింపుము అని పలుకుచు నాగంధభాజనము నా కందిచ్చినది. నేనుగౌతమునితోఁ గూడ శృంగారప్రబంధముల జదివియున్న కతంబున నాగంధము జేతనందుకొని దాని మేనంబూయుచుఁ గళాస్థానములంటి యావాల్గంటికిఁ బులకలు బొడమఁచేసితి. తరువాతఁ జెప్పవలసినదేమిగలదు నీవే గ్రహించుకొనుము.
శ్లో॥ తన్మయఃకిమహంబాలా మన్మయాకిముభావపి
కిమానందమయావేతి నవిజ్ఞాతంమయాతథా.
అప్పుడు నేను తన్మయత్వము అయ్యువతి మన్మయత్వము నొందుటచే మే మెట్టియానంద మనుభవించితిమో మాకేతెలియదు.
శ్లో॥ కిం నాథః నిర్దయతరం భుజకందళీభ్యాం
ద్వాభ్యాంనిపీడయసి మాంన నహిష్ణు రస్మి
వామభ్రువామితి సుఖేష్వపి దుఃఖభాజాం
ధన్యాన శ్రుణోతి యదికుట్టమితాక్షరాణి.
