12
కాశీమజిలీ కథలు - మొదటి భాగము
గొ - సన్యాసి అంటే తప్పుమాట కాదండి?
మ - తప్పని నీ వెట్లు ఎరుగుదువు ?
గొ - నే నేదైనా తప్పు చేసినప్పుడు మా పెదకాపు నన్ను సన్నాసివెధవ సన్నాసివెధవ అని తిట్టేవాఁడు. అందుకోసరము తప్పనుకున్నాను.
మ - తప్పుకాదు. సన్యాసియనగా భార్యాపుత్రాదులు లేక యొంటరిగా తిరుగుచు నన్నిసంగములు విడిచినవాఁడని యర్థము.
గొ - అయ్యా! సన్యాసిగారు! అన్ని సంగములూ అంటున్నారు. స్త్రీసంగం లేదండి?
మ — మేము పెండ్లియే యాడలేదు .
గొ – అయితే బోగంవాళ్ళని యుంచుకున్నారా యేమిటి?
మ - వాళ్ళను మేము చూడనే చూడము. కామమును జయించినారమురా!
గొ - అదిగో! "నీ" "రా” మాత్రము విడువవు.
మ - పొరబాటున వచ్చినది పోనిమ్ము. ఈ మాటలతోనే సరిపోయినది. నీ పేరు కులము చెప్పితివి కావుగదా.
గొ- నేను గొల్లోరి చిన్నవాణ్ణి. నా పేరు కోటప్ప. మా దీవూరేను.
మ - ఈ యూరనఁగా నేయూరో పేరు చెప్పుము ?
గొ - ఇది శ్రీరంగపురము.
మ - నీకు దలిదండ్రు లున్నారా?
గొ - లేరు. చిన్నప్పుడే చచ్చినారఁట.
మ - మరి యెవరిదగ్గర నున్నావు?
గొ - ఈవూరి పెదకాపుగారి దగ్గర నున్నాను.
మ - ఏమిచ్చుచున్నాడు?
గొ – అన్నం బట్ట యిచ్చుచున్నాఁడు. వారి పశువులను కాచెదను. ఇదంతా వారి పొలమే. వారిది గొప్పకమతము, వాళ్ళింటికి వెళ్ళండి. స్వయంపాకం యిస్తారు.
మ - నాకు స్వయంపాకము అక్కరలేదు. కాని నీకు వివాహమైనదా?
గొ - యిహాహం అంటే యేమిటి?
