మణిసిద్ధుని కథ
11
గీ. పొదలఁ దూరినపసులు దాపునకు రాగ
మోవి దగిలించి పిల్లనగ్రోవి పాడి
కొనుచు మూపునఁ బెనుదండమును ధరించి
పసులఁ గాచెడు నొకగోపబాలుఁ గనియె.
కనుంగొని వానితో నిట్టి సంవాదము గావించెను.
మణిసిద్ధు — ఓరీ! యెవ్వడవురా నీవు. ఇటు రారా. (అని పెద్ద కేకపెట్టెను)
గొల్లవాడు – (దాపునకు వచ్చి) వోరి వోరి యని పిలిచెదపు నీ నోరేమైన క్రొవ్వినదా? మాల మాదిగ ననుకుంటివా? నాకు పేరు లేదా? మా పెద్దకాపు సైతము పేరుపెట్టి పిలుచునుగదా? ఆ మాత్రము బుద్ధి నీకు లేదా?
మ — ఓరీ యన్నమాత్రముననే నీకు కోపము రావలెనురా?
గొ - అదిగో! రా అంటేగాని నీ నోటితీట తీరదు గాబోలు!
మ — పోనీ నీ యిష్టము వచ్చినట్లు పిలుతునుగాన నీ పేరేమి అబ్బాయీ? యేమి కులమువాఁడవో చెప్పుము.
గొ — ఆలాగున మొదటనే మనవి జేసుకుంటే బాగుండునే? ఔరా! గొల్లోళ్ళు లోకువా బాబూ! నా పుట్టుపూర్వోత్తరము సెప్పుతాగాని నీ పేరు కులము ముందుగా సెప్పుమరి.
మ - నాపేరు మణిసిద్ధుడు. నేను బ్రాహ్మణుఁడను. మా కాపురము కొల్లాపురము.
గొ – నీవు భేమ్మడవైతే బోడిగుండేమి. మాభేమ్మడులాగున లేవేమి?
మ - మీ బ్రాహ్మణుఁడు యేలాగున్నాఁడు చెప్పుము.
గొ - మా భేమ్మని గురువులోడికి యీతరుప్పలా జుట్టు. పొలిమేర రాతిమీద వేసిన కొంగరెట్టలాటిబొట్టు. మెడమీఁద చేపమీసాలవంటి దారాలు వేసుకొని వొంకరబూరాలతో యేటికొకమాటు వచ్చి యెవరినో యొకరిని తెగకాల్చి మరీ వెడతాఁడు. వాఁడిలాగున నీవు లేవేమి?
మ - ఒహో! వారా! వారు వైష్ణవులు. మేము వైదికులము.
గొ - అయిదుకులకు బుజముమీద దారాలు వుండవా?
మ — అవి దారములు కావు యజ్ఞోపవీతములు. వారిలో నేను సన్యాసిని గనుక ఉండవు.
