అరిందమునికథ
61
పొలివోకుండ వీని బునర్జీవితుంచేసి నన్ను గృతార్ధుని జేయుమని ప్రార్థించటయు నాదేవి దరహాసితముఖసరోజయై యిట్లనియె.
వత్సా ! ఈ వనాటబాలకుని బ్రతికించుటకు నా యనుగ్రహమును గోర నవసరములేదు. నీవే వీనిం బ్రతికించుకొనగలవు. పొమ్మని యానతిచ్చి యా యమ్మవా రంతర్హి తురాలయ్యెను. ఆమె మాటల కమ్మేదినీశుం డక్కజంపడుచు నాశబరబాలక శవముగల మందసము గైకొని యందున్న కాసారతీరమున కేగి యొడ్డున నా పెట్టెను బెట్టి యా నీరంబుల శుచిస్నానం మొనరింప నందుదిగెను. అమ్మహారాజమందానంద మున నఘమర్షణస్నానం బొనరించి తీరంబుల కేతెంచిచూడ యందు మందసము గనుపింపదయ్యెను. దానికతండు వెఱగందుచు గొంతతడవా పెట్టైకొరకు నలుమూలలు విమర్శింపదొడంగెను. కాని దానిజాడ తెలిసినదికాదు అది యెట్లు పోయినదో యతడు నిరూపింపజాలక హతాశుడై యొక్కచో జతికిలం బడెను. తానింతకు పడిన శ్రమ యంతయును వృధయయ్యెనని విచారపడ దొడంగెను. యక్షలోకంబున దాను నిక్క ముగ మోసగింపబడితినని తలంచుచు క్రోధావమాననిరాశా విషాదములు మొగమున నొక్కసారి గనుపింప నట్టులేచి నిలువంబడి యెద్దియో దుష్కరకార్య మొనర్ప సమ కట్టి యటగదలి చరచర నయ్యమ్మవారి యాలయమునకు దిరుగవచ్చెను.
ఆ దేవీ విగ్రహమునకెదురుగా నిలచి అంబా ! నేనొనర్చినపని యంతయును నిష్ఫలమైనది. ఈ యక్షపురంబున నాకు కలిగిన యవమానమును సహింపజాలక నీమ్రోల బ్రాణవిసర్జనం బొనరింపవచ్చితిని. చేసిన ప్రతిజ్ఞ నెరవేర్చుకొనజాలని నా జీవనము నిరర్థకమైనది. ఒక్క పసిబాలుని బునర్జీవితునిజేసి యొసంగజాలనై తిని. ఇఁక నా జన్మ యేమిటికి ? ఇదే మదీయ యుత్తమాంగమును నీకర్పించుచున్నాను. అని నిజకుఠారధారచే గుత్తుక నుత్తరించుకొని క్రిందంబడెను. కాని తోడనే వాని తల యధారీతి గాయంబున నతుకుకొన జీవముల బాయడయ్యెను. అందుల కబ్బురపడుచు లేచి దృఢసంకల్పుడై తిరుగ సరిచూచి కంఠము నరుకుకొనెను వెంటనే యూడిపడిన వాని యుత్తమాంగము జిటికెలో యధాప్రకారమత్తుకొనెను తల దిరుగ దరిగికొనెను. అది వెంటనే యతుకుకొనెను. ఇట్లనేకసారులు కంఠము నుత్తరించుకొనుటయు నది వెంటనే యతుకుకొనుటయు జరిగెనేగాని వానికేయపాయమును రాదయ్యెను.
అమ్మహారాజిట్లు విఫలమరణప్రయత్నుడై యలసి యయ్యమ్మవారి కభిముఖ ముగా నిలిచి చేతులుజోడించి జననీ ! నేనెంతప్రయత్నించినను నాకు మరణము సంభ వింపదయ్యెను. నేను జచ్చుట నీయభిమతంబుగాదని తలంచుచున్నాను. అకృతకార్యుడ నగు నాకు బ్రాణధారణమునం దసహ్యము గలిగినది.
చ. పులిఁపొలియింపుగాఁ దెగకపోయె నదేమొహి మాద్రిసీమలన్‌
తలదెగదయ్యె యక్షునకు దానినినేనిటఁ దృంపఁబూనినన్‌
