332
కాశీమజిలీకథలు - ఐదవభాగము
ఆ కథ విని యా చిన్నది మిక్కిలి వేడుకపడుచు నిన్నుఁ బట్టి తీసికొనివచ్చుటకై బహుదినములక్రితమే నావంటివాండ్రఁ బెక్కండ్ర నియమించియున్నది. నా పుణ్యము వలన నీ విప్పుడు నాచేఁ బట్టుపడితివి. ని న్నామెచెంతకుఁ దీసికొనిపోయెదను. నీ బంధమోక్షమున కాపద్మగంధియే సమర్దురాలని పలికిన విని నెత్తిపై బిడుగు పడినట్లు అంతరాత్మ బాధపడుచుండ నే నాత్మగతంబున నిట్లు తలంచితిని.
అక్కటా! మందభాగ్యుండనగు నాయొక్క కర్మవిపాకము కడు దారుణమైనదిగదా! సకలసురాసురమకుటమణికిరణనీరాజితచరణకమలమగు మహాలక్ష్మికిఁ బట్టినై పుట్టి జగత్త్రయపూజ్యుండగు శ్వేతకేతుమహామునిచేఁ బెంపఁబడి దివ్యలోకాశ్రమముల వసియించెడు నే నిప్పుడు మ్లేచ్ఛజాతికైనఁ బ్రవేశింపఁదగని మాలపల్లె కరుగవలసినదా? ఛండాలులతోఁ గూడఁ గలసి యుండవలసినదా? మాలెతలచే నీయఁబడిన కబళములచే దేహము బోషించుకొనవలసినదా? ఛండాలబాలకులకు నాటవస్తువును గావలసినదా? ఆహా! దురాత్మా! పుండరీకహతక! సీ! నీజన్మ కడు నింద్యమైనదిరా! నీవు ప్రథమగర్భమందే వేయిముక్కలై చెడిపోయితివేని యీ యిక్కట్లు రాకపోవునుగదా? తల్లీ! లోకమాతా! పద్మశరణా! అశరణజనశరణచరణపంకజా! న న్నీనరకకూపమునం బడకుండఁ గాపాడలేవా? తండ్రీ భువనత్రయత్రాణసమర్ధుండవు స్వయముగాఁ బెనిచిన నీ కులతంతువునగు న న్నీయాపదనుండి రక్షింపుము. వయస్యా! కపింజల! నీవు వేగ వచ్చి నా కీయాపద దాటింపకపోయితివేని జన్మాంతరమందైన నిఁక నాతోఁ గలిసికొనఁజాలవుసుమీ? అని యనేకప్రకారముల విలపించుచు వెండియు వినయముతో వాని నిట్లు ప్రార్ధించితిని.
చంద్రముఖ! నాకు జాతిస్మృతి గలదు. నేనొక మునికుమారుండను. ఈ సంకటమునుండి నన్ను దప్పించిన నీకును బుణ్యము రాఁగలదు. నన్ను బట్టినట్లెవ్వరును జూచియుండలేదు. విడిచినచో నీకుఁ బత్యనాయ మేమియుం గలుగదు. కావున గరుణించి నన్ను వదలుమని బ్రతిమాలుకొనుచు వాని బాదంబులం బడితిని. పక్కున నవ్వి వాఁడు నా కిట్లనియె. ఓరీ! మోహాంధుఁడా! శుభాశుభకర్మలకు సాక్షిభూతములగు పంచభూతములు నీశరీరమున లేవా? అవి చూచుచుండవా? అకార్యకరణమునకు నే నంగీకరింపను. స్వామ్యాజ్ఞచే నిన్నుఁ బట్టికొంటిని. వదలుటకు వీలు లేదని పలుకుచు నన్నుఁ తీసికొని పక్కణాభిముఖుండై యరుగుచుండెను. నేను వానిమాటచే నెత్తిపైఁ గొట్టబడినట్లు మూకీభావము వహించి యే పాపముజేసి యిట్టిఫల మనుభవింపుచుంటినో యని ధ్యానించుచుఁ బ్రాణములు విడుచుటకు నిశ్చయించుకొంటిని. మఱియు వానితో నట్లు తీసికొనిపోఁబడుచున్న సమయంబున ముందు జూచినంత,
