290
కాశీమజిలీకథలు - ఐదవభాగము
ధౌతకల్పద్రులతాదుకూలములఁ జే
కొని ముందుఁ గేయూరకుండు నడువ
నంగరాగసనాధన మగు పాత్రమును బూని
ప్రతిహారికై దండఁబట్టి కొలువ॥
గీ. వెన్నెలకు జీవితంబున వివిధరత్న
ముల యశోరాశి యనఁగ జూపులకుఁ దెలుపు
ప్రభవనీనెడు తారహారంబు బూని
వచ్చె మదనలేఖ తరళికా వనితతోడ॥
వారింజూచి చంద్రాపీడుండీ తెలుపునకుఁ గారణం బామె చేతనున్న రత్నహారంబని నిశ్చయించి దూరమునుండియే ప్రత్యుద్దానాది సముచితోపచారములం గావించి తనకు నమస్కరించుచున్న మదనలేఖం లేవనెత్తి యమ్మరకతశిలాతలంబున గూర్చుండఁబెట్టెను.
అప్పడతియు నొక్కింత తడవు కూర్చుండి యంతలో లేచి యతని యంగములఁ జందనాద్యంగరాగంబుల నలఁది యాదుకూలంబులఁ గట్టఁజేసి చూలలీదామం బభిరామముగాఁ దచ్చిఖం జుట్టి యప్పేరు చేతంబూని పేటలు సవరించుచు నిట్లనియె.
రాజకుమారా! నీ సౌకుమార్య మేజనుని ప్రీతిపరవశునిఁ జేయకుండెడిని? మనోహరాకారముగల మిమ్మేకామిని జీవితస్వామిగాఁ గోరకుండెడిని? అకారణవాత్సల్యముగల మీ చరిత్ర మెవ్వారికి బంధుత్వము గలపకుండెడిని? స్వభావమధుర మగు మీ వ్యవహార మెవ్వారికి మైత్రిగూర్పకుండెడిని? మీ యనునయమే మా బోటులకు మీతో మాటాడుట కవకాశ మిచ్చుచున్నది. ప్రథమదర్శనము నందే నమ్మకము గలుగఁజేసిన మీ యాకారమునే యుపాలంభింపఁదగినది. స్వయముగా హృదయమునే మాకర్పించిన జీవితస్వామి కేమి యియ్యఁబడదు? మా భర్తృదారిక యీ రూపముగాఁ బ్రణయమును దెల్పుచున్నది. కాని విభవము గాదు. మా నిమిత్తమై జీవితమైన నర్పించి పశ్చాత్తాపము జెందదు సత్పురుషుల మహిమ దాక్షిణ్యము గలదగుటఁ బ్రణయజనుల నిరాకరింపదు. ఈ వస్తుప్రదానమునఁ గాదంబరి మీ విషయమై యపరాధము జేసినదానవలె సిగ్గుపడుచున్నది.
హారమునంగల నాయకమణి సముద్రమధనకాలంబునం బుట్టినది. శేషాభిఖ్యచే నొప్పుచున్నది. దీనిం తొలుత సముద్రుఁడు తన గృహంబున కరుదెంచిన వరుణునకుఁ గానుకగా నిచ్చెను. వరుణుండొకానొక సమయంబునఁ జిత్రరథున కిచ్చెను. అతండు కాదంబరి కిచ్చెను.
ఆమె మీ రూపమున కనురూపమగు నాభరణ మిదియని మీ కడకంపినది.
