కాదంబరి
271
అతని మాటలు విని నేను సుఖామృతమయమగు హ్రదంబున మునిఁగినదానివలె సంతసించుచున్నప్పుడు బొడమిన సిగ్గుజేతఁ దలవాల్చుకొని కన్నుల నానందబాష్పములు గ్రమ్మి మనమ్మున నిట్లు తలంచితిని. పాపము, మన్మథుఁడు నన్నుఁ బలెనే యాతనింగూడ బరితాపము నొందజేయుచు నాకు మంచియుపకృతి గావింపుచున్నవాఁడు. అతం డట్టి యవస్థ ననుభవింపుచున్నాఁడను మాటనిక్కువము. స్వప్న మందైనను గపింజలుఁడు అసత్యమాడువాఁడు కాడు. ఊరకింత దూరమువచ్చి యేల ప్రయాసము జెందును. ఇప్పు డీతనికి నేనేమని చెప్పుదును? ఏమి కావింపఁదగినది? యుపాయ మెద్ది? యని యనేకప్రకారములఁ దలంచుచున్న సమయంబునఁ బ్రతీహారి వచ్చి రాజపుత్రీ! నీవస్వస్థతగా నుంటివనుమాట విని నిన్నుఁ జూచుటకై మీ యమ్మగారు వచ్చుచున్నారని చెప్పెను.
ఆ మాట విని కపింజలుడు మహాజనసమ్మర్ధభయంబున నటనుండ వెరచి లేచి, రాజపుత్రీ! సూర్యుం డస్తమించుచున్నవాఁడు, నేనుఁ బోయివచ్చెద; మిత్రప్రాణముల రక్షించుటకై యిదిగో యంజలి ఘటింపుచన్నవాఁడ. కర్తవ్యమెద్దియో యోచించి యట్లు కావింపుమని పలుకుచుఁ బ్రత్యుత్తరమును బొందకయే బయలుదేరి పెక్కండ్ర పరిచారికలతో నామెతల్లి వచ్చుచున్నది కావున నాసమ్మర్ధములోఁ దప్పించుకొని యెట్లో దాటిపోయెను.
మజ్జననియు నాపజ్జకు వచ్చి కొంతసేపు నివసించి తిరిగి వెళ్ళిపోయినది. ఆమె నాయొద్దకు వచ్చి యేమి చేసినదో యేమి పలికినదో శూన్యహృదయ నైన నేనేమియు నెరుంగను.
అంతలో సాయంకాల మగుటయు నప్పుడు కర్తవ్యమెద్దియో తెలియక తరళికతో నిట్లంటిని, తరళికా! నాహృదయ మాకులమయినదనియు నింద్రియములు వికలములయినవనియు నీ వెరుంగవా యేమి? ఇప్పు డేమి చేయఁదగినదో నాకుఁ దెలియకున్నది. కపింజలుఁడు చెప్పిన మాటలన్నియు నీవు వింటివికదా! చక్కగా నాలోచించి నా కుపదేశింపుము. నే నితరకన్యలవలె సిగ్గును విడిచి జనాపవాదమును లెక్కింపక సదాచార మతిక్రమించి తండ్రి యనుమతి వడయక యచ్చోటికిఁబోయి యప్పుండరీకునిం కలసికొంటినేని గురుజనాతిక్రమణదోషంబున నధర్మము రాగలదు.
ధర్మోపరోధభయంబున నేను బోకుంటినేని తప్పక మృత్యువునే యంగీకరింతును, దానంజేసి క్రొత్తగా స్నేహముగలసిన కపింజలుతోడఁ బ్రణయరసభంగము కాగలదు. అదియునుంగాక నాయందాస యుంచుకొనిన పుండరీకుఁడుసైతము ప్రాణత్యాగము చేయును. దాన మునిజనవధ మహాపాతకము రాఁగలదు. ఈ ఱెంటిలోఁ నేది యుత్తమమో నిరూపింపుమని పలుకుచుండఁగనే చంద్రోదయమైనది.
రతికలహకుపితరోహిణీచరణాలక్తకరసలాంచితుండు వోలె నుదయకాలంబున నెఱ్ఱఁబడిన చంద్రునిఁజూచి విహ్వలనై తరళికోత్సంగంబున శిరంబిడి
