| చ. |
అలయికదీఱ జాతసుఖుఁడై నిజచంచుపుటంచలాహతిన్
గళితములైన పక్వసహకారఫలంబులమాధురీరసం
బెలమి భుజించి తాను దనయింతియుఁ దృప్తివహించి యచ్చటం .
గలుగువినోదముల్ మఱియుఁ గన్గొనుచున్ విహరించి యొక్కచోన్.
| 157
|
| ఉ. |
వాడినమోముతోఁ జెమటవానలఁ దోఁగిన చన్నుదోయితో
వీడినకొప్పుతోఁ బొడము వెచ్చనియూర్పులతోఁ గరాబ్జముం
గూడినచెక్కుతో వగలఁ గూరెడుచిత్తముతో మరుండు వే
టాడఁగఁ జిక్కువడ్డమృగియై బెగడొందుచు నున్నయూర్వశిన్.
| 158
|
| తే. |
సఖులు గావించునుచితోపచారములకుఁ, జెలులు ధైర్యంబు దెలిపెడుపలుకులకును
మనసు గొలుపక హా దైవమా యటంచు, విసువుకొనుచున్న యవ్వెలవెలఁదిఁ జూచి.
| 159
|
| వ. |
కటకటంబడుచు శుకాంగన మనోహరున కిట్లనియె.
| 160
|
| ఉ. |
అక్కట యీలతాంగి సకలావయవంబులు చూడ నెంతయున్
జక్కఁదనంబు లొచ్ఛెమగుచంద మొకించుకయైన లేదు ముం
దెక్కడఁ జూడలేదు నిజ మిట్టివిలాసిని నేమికారణం
బొక్కొ మనోవ్యథం బొరలుచున్నది చూచితె ప్రాణనాయకా.
| 161
|
| తే. |
నాథ యీయింతి జూచిన నామనంబు, జాలిగొనియెడు మీపదాబ్దంబులాన
వినఁదగుదునేని తెల్పుఁడు విశ్వమునను, మీరెఱుం గని కార్య మేమియును లేదు.
| 162
|
త్రైలోకవర్తి యనుచిలుక తనచెలికి ఊర్వశివృత్తాంతముఁ దెల్పుట
| క. |
అని పలికిన ప్రియురాలిం, గనుఁగవ నుల్లాసరసవికాస మెసంగం
గనుగొని యిట్లనిపలికెన్, వినుమని మాధుర్యరచన విలసన్ముఖుఁ డై.
| 163
|
| సీ. |
పరమపావనమైన బదరికావనమున నిశ్చలంబుగఁ దపోనిష్ఠ సలుపు
చున్న నారాయణయోగీంద్రు నియతి విఘ్నము సేయ గీర్వాణనాథుఁ డంప
నమరాంగనలు వచ్చి హావభావవిలాసములు చూపుదును దనమ్రోల మెలఁగఁ
గాంచి నవ్వుచు నఖాగ్రంబులఁ దన తొడ చీఱి యం దభినవశ్రీయుతాంగి
|
|
| తే. |
నివ్వరారోహఁ గల్పించి యవ్వినోద, మునకు లజ్జాభయంబుల మునుఁగుచున్న
యచ్చరలఁ జూచి మీ చేష్ట లతివలార, యిచట నేమగు మఱలిపొం డింద్రుకడకు.
| 164
|
| క. |
అని తనయూరువున జనిం, చినదగుటన్ దరుణి కూర్వశ్రీనామముఁ దా
నొనరించి ముఖ్యురా లగు, ననిమిషసతులార మీకు ననుచు నొసంగెన్.
| 165
|
