| | మనుమఁడైన పురూరవక్ష్మాతలేంద్రుఁ, జూడ నేతెంచుచంద్రునిజాడ దోఁప | 106 |
| తే. | స్వాంతములు పల్లవించెను సత్కదంబ, ములకుఁ బంకజాతమ్ముల పొంక మెడలె | 107 |
| వ. | ఇవ్విధంబున. | 108 |
| ఉ. | వచ్చినఁ జూచి లేచి పరివారముతో నెదురేగి యవ్విభుం | 109 |
| క. | కుశలంబె మీకు హితులకుఁ, గుశలమె కుశలంబె బంధుకోటికి నెల్లం | 110 |
| వ. | అని పలికిన నాసంయమీంద్రచంద్రునితోఁ జంద్రవంశతిలకుండు వినయ | 111 |
| క. | మీకారుణ్యమువలనను, మాకందఱకు న్శుభంబు మౌనీశ్వర మీ | 112 |
| తే. | వినుతమోగుణహర్తవై వెలయునీవు, మిత్రరూపంబుతో వచ్చి మేలొసంగ | 113 |
| క. | అని పలుకునన్నరేంద్రుని, వినయోక్తుల కలరి మౌనివిభుఁడు తదీయా | 114 |
| సీ. | ఉత్తమాన్వయమున నుదయంబునొందుట సరిలేనిసౌందర్యశాలి యగుట | |
| తే. | హరిహరబ్రాహ్మణార్చనానిరతుఁ డగుట, యాత్మవిదుఁ డౌట యొక్కనియందుఁ గలవె | 115 |
| క. | స్తుత్యుం డమరులకైనను, నిత్యోన్నతుఁ డైనధారుణీపతి “రాజా | 116 |
| వ. | అని పలికి వెండియు నమ్మహానుభావుం డమ్మానవపతితో రాజనీతిప్రసంగంబున | 117 |
