| | యండజయాన యంచుఁ తనయార్తత దెల్పుచుఁ బల్కుఁ బల్కులో | 267 |
| తే. | ఇట్లు కరుణంబు నొంది యయ్యింతిఁ గదిసి, వర్తులోత్తుంగదృఢకుచద్వంద్వలిప్త | 268 |
| వ. | ఇట్లనియె. | 269 |
| ఉ. | నామది నిన్ను జీవముగ నమ్ముటకా పగదానికైవడిం | 270 |
| తే. | మానవతి నీవు కట్టిఁడిమనసుదాన, వగుట నే నేల తెలియలే నైతి మున్నె | 271 |
| క. | కులుకుచు జిలిబిలిపలుకులు, పలుకుచు రసమొలుకుచూపు వదనాబ్జముపైఁ | 272 |
| క. | వదలెను క్రొమ్ముడి వదలియు, వదలనిలజ్జాభరంబు వడికూటములం | 273 |
| చ. | పిలుపులయింపు ముద్దుగొనుపెంపుఁ జనుంగవయుబ్బరింపుఁ జె | 274 |
| మ. | అని దైన్యోక్తుల దూఱుప్రాణవిభు నూఱార్చెన్ లతాతన్వి చుం | 275 |
| వ. | ఇ ట్లయ్యిందువదన రాజకందర్పు డెందం బానందంబు నొందఁజేసి యిట్లనియె. | 276 |
| మ. | తగునే రాజకుమార మన్మథమనస్తాపంబుచే నింతనె | 277 |
