| |
దన నేలా కల దొక్కవేళ భరితప్రాంచన్మణీహారపుం
జనిరోధాంతరితోపగూహముల నిచ్చన్ ముచ్చటల్ దీఱమిన్.
| 235
|
| క. |
ఇవ్విధమున నవ్వేలుపు, జవ్వనియును నవ్విభుండు సరివలపులతో
నివ్వటిలం బువ్విలుతుని, యవ్వింతలఁ గొంతకాల మట్లు మెలఁగఁగాన్.
| 236
|
ఇంద్రునిపంపున గంధర్వు లూర్వశికై భూలోకమునకు వచ్చుట
| ఉ. |
అంతట నొక్కనాఁడు దివిజాధిపుఁ డయ్యమరావతీసభా
భ్యంతరసీమయందుఁ గొలువై బలువైభవ మొప్ప నృత్య మ
త్యంతనిరూఢి నప్సరస లాడఁగ జూచుచు నుండె నుండ య
క్కాంతల నందఱం గలయఁగన్గొని యుర్వశి గానరామికిన్.
| 237
|
| తే. |
తగ విచారించి యచటిగంధర్వవరులఁ, బిలిచి నా డూర్వశిని ధరాస్థలికి నంపి
తిమిగదా నాటనుండియుఁ దిరిగిరాక, యుండఁ గారణ మేమి భూమండలమున.
| 238
|
| క. |
అనవుడు గంధర్వులు త, ద్వనితావృత్తాంత మెల్లఁ దనతోఁ దెలుపన్
విని యేయుపాయమున నై, నను గోమలిఁ దోడితెండు నాకంబునకున్.
| 239
|
| ఆ. |
అని యనుజ్ఞ సేయ నవనికి నేతెంచి, యుర్వశియు నృపాలుఁ డున్నయట్టి
చెలిమిఁ గాంచి యెడలు సేయుటకై వేళ, గాంచి యుండి రప్రకాశవృత్తి.
| 240
|
| ఉ. |
ఆయెడ నొక్కనాఁటినిశియందుఁ దటాంతనికుంజపుంజపు
ష్పాయతదివ్యగంధమిళితాగతవాతపరంపరన్ సుఖ
శ్రీ యెసఁగంగ నొక్కనదిచెంతను సైకతవేదికాస్థలిన్
బ్రేయసియున్ బ్రియుండు గడుఁబ్రేమలఁ గొందలిరాకుశయ్యపై.
| 241
|
| క. |
కుసుమశరశాస్త్రవిద్యా, రసికతఁ జౌషష్టికళలఁ బ్రౌఢిమఁ జూపెన్
ముసిముసినగవులు మొగమునఁ, బ్రసరింపఁగ యువతి యుపరిరతులం బతికిన్.
| 243
|
| కవిరాజవిరాజితము. |
ముడిచినపువ్వులు జిల్లలరాలఁగ మూపున వ్రేలెడుక్రొమ్ముడియున్
గడుసుజనుంగవ జవ్వడువన్ గడుగంపము నొందెడుహారములున్
నడుము వడంక మృదుధ్వని నుత్పతనంబులు సల్పెడు బల్పిఱుఁదుం
బొడగని సొక్కె విభుండు కళావతి పూరుషభావరతిక్రియలన్.
| 244
|
| క. |
సమకాలసుఖజలోదయ, శమితస్మరయుద్ధతంత్రసన్నాహములన్
రమణియు రమణుఁడు సొక్కున, నమరం గనుమూయుచున్న యాసమయమునన్.
| 245
|
