| | తత్ప్రతిభన్ రహించు నఁట ధాత్రిఁ బురూరవుతోడ సాటికిన్ | 104 |
| సీ. | ధరణీశునకుఁ బట్టుధవళాతపత్రంబు నీడకు లోనుగా నిలుచుచనువు | |
| తే. | గలిగి వర్తింతు నెప్పుడు గారవమున, రాజరాజైన యప్పురూరవునిమ్రోల | 105 |
| తే. | అమ్మహారాజుసఖ్యసౌఖ్యానుభూతి, గల్గు టెవ్వరికైన భాగ్యమునఁ జుమ్ము | 106 |
| వ. | అని పలుకుచున్నంత. | 107 |
| చ. | హృదయము ఝల్లుఝల్లు మనియెం బులకాంకురపాళి నెమ్మెయిల | 108 |
| తే. | అట్లు రాగప్రవాహమగ్నాంతరంగ, యగుచు మందాక్షసంకుచితావలోక | 109 |
| వ. | అమ్మంత్రికుమారునితో ని ట్లనియె. | 110 |
| సీ. | అనఘాత్ముఁ డైన నారాయణయోగీంద్రునూరుదేశంబున నుద్భవిల్లె | |
| తే. | నుర్వశి యనంగ నొప్పు నీయుత్పలాక్షి, యరయ నీయింతచెలికత్తియలము మేము | 111 |
| చ. | విను మిఁక దాఁపనేల నయవిశ్రుతుఁడైన పురూరవక్షితీ | 112 |
| క. | అని సాభిప్రాయంబుగ, వనజానన పలుక మనుజవరు విహృతినెపం | 113 |
