మిత్రావరుణు లూర్వశిని శపించుట
| క. |
తెలివొంది యాత్మనిష్ఠా, చలనమునకు వగచి తాపసజనోత్తము లీ
లలనకతంబున విఘ్నం, బొలసెఁ దపంబునకు ననుచు నొదవెడు నలుకన్.
| 131
|
| కె. |
మానవమానవతీస్థితి, తోనుండుము భూమి ననుచుఁ దొడరి శపింపన్
మానిని శాపవిముక్తికిఁ, గా నెంతయు వేఁడుకొనినఁ గరుణాన్వితులై.
| 132
|
| క. |
కతిపయదినములు భువిలో, నతిసంతోషమున నుండి యంతట నమరా
వతి నుండఁగలవు పూర్వ, స్థితి నంచు ననుగ్రహంబు చేసిరి మౌనుల్.
| 133
|
| వ. |
అంత నక్కాంత చింతారహితస్వాంతయై యమ్మునీంద్రుల వియోగంబునఁ బ్రస్ఖ
లితశుక్రంబు కుంభక్షిప్తంబు గావించి వారలచేత ననుజ్ఞాతయై చని పురూరవుని
తోడి సంబంధం బ పేక్షించి తిరుగుచుండఁ గుంభగతం బయినమిత్రావరుణుల
తేజంబువలన మహామహిమప్రాశస్త్యుండై యగస్త్యుండును, నిమినృపాలశాపనష్ట
శరీరుండై పునర్దేహప్రాప్తితికిఁ బ్రహ్మనియోగంబున మిత్రావరుణతేజఃప్రవిష్టుం
డయిన మునిశ్రేష్ఠుఁ డగువసిష్ఠుండును సంభవించి రట యూర్వశిం దోడ్కొని
పోవుటకై నాట్యమేళకర్త లగుట గంధర్వు లచటికి వచ్చి యమ్మగువయభిప్రాయం
బెఱింగి యిప్పడతి హృదయం బిప్పుడు మరల్ప వశంబుగాదు మఱికొన్నిదినంబుల
కయినం దోడ్కొనిచన నుపాయం బిప్పుడు చేయవలయు నని యూహించి యత్త
రుణిం గనుంగొని నీవు పురూరవునిపొందునకయి బద్ధానురాగంబున నున్నదానవు
నీకోర్కె విఫలంబు చేయంగూడదు గావున నిన్నొకటి యర్థించెద మంగీకరింప
వలయు నతనిసఖ్యం బనుసంధించునపుడు నీవు క్రీడార్థంబుగాఁ బెంచిన జోడు
తగళ్లను జోరమృగాద్యుపద్రవంబులం బొరయకుండ నిరంతరంబు సంరక్షించు
నట్లును వివస్త్రతాకారంబుగాని యాకారంబున నెప్పుడు నీకడ మెలంగునట్లును
సమయంబు చేసి యొడం బఱుచునది యని యియ్యకొలిపి యయ్యింతి వీడ్కొని
చని రంత.
| 134
|
హేమంతఋతువర్ణనము
| క. |
హేమంతము నవయౌవన, సీమంతవతీకుచాద్రిసీమాంతరవి
శ్రామసుఖయువనిరాకృతి, సామంతం బగుచుఁ దనరు జగతిన్ సుగతిన్.
| 135
|
| తే. |
చలికి బెగడొంది మేరువుచాటుఁ జొచ్చి, యెట్టకేలకుఁ గాని రాఁ డినుఁడు వెడలి
వెడలి పరువెత్తి యపరాత్రి వెనుక కేగు, నితరజనములు శీతార్తి యెన్న నేల.
| 136
|
