| సీ. |
పు ట్టండ్రు గొందఱు పుట్టయే మఱి వృద్ధిఁ, బొందకుండఁగ హాని పుట్టవలదె?
వట మండ్రు గొందఱు వట మేని యూడలు, వాఱిమండల మెల్లఁ బ్రబలవలదె?
మృగ మండ్రు గొందఱం మృగమే నెదుక నీక, మృదుకరాంకురములు మేయవలదె?
శశ మండ్రు గొందఱు శశ మేని దేవతా, పథకుల కిరవు మార్పంగవలదె?
|
|
| గీ. |
వీనిలో నొక్క టెద్దియే నైన నంక, ముండియును జెడకున్నవాఁ డువిద! వీఁడు
ధర్మపరు హేతువునఁ గీడు దాఁకుఁ గాని, పాపపరుఁ దాఁక దనియెడుపలుకు నిజము.
| 141
|
| ఆ. |
అనుచు నంతలోన నతిసాంద్రచంద్రికా, స్పర్శనమునఁ దనువు పరవశముగ
నున్న శిశిరవిధుల నొకభంగి నబ్బాలఁ, దెలుపుచెలులఁ బ్రోడచెలువ చూచి.
| 142
|
| తే. |
చాలు మనసేయుశిశిరోపచారనిధులు, మెలఁత కంగజదశలు తొమ్మిదియు నిండె
నింకఁ బదియవదశఁ బోవనీక వేగ, మగనితోఁ గూర్చుటయ చల్వమందు సతికి.
| 143
|
| వ. |
అని పలికి యక్కన్య నంతఃపురంబునకుం గొని వచ్చి యప్పు డంతయును మహీకాం '
తురకు విన్నవించినం జంచలస్వాతుం డై యతండును శీఘ్రంబ వరునిఁ గూర్చునుపా
యంబు చింతించుచున్నసమయంబున.
| 144
|
మాంధాత కుంతలేశునొద్దకు దూతం బుత్తెంచుట
| సీ. |
ఆగతిఁ జిత్రస్వయంవరంబునఁ దన్నఁ, గుంతలేశ్వరపుత్రి కోరు టెల్ల
జారులవలన నిశ్చయముగ విని హర్ష, మెసఁగ మాంధాతృమహీశుఁ డనుప
దూత మోసలనుండి ప్రీతిమైఁ దనరాక, దౌవారికునిచేతఁ దనకుఁ జెప్పి
పంపిన విని జయభద్రుండు సాద్భుత, ప్రమదుఁ డై తోతేరఁ బనుప వచ్చి
|
|
| గీ. |
యుచితగతిఁ గాంచి సత్క్రియారచనఁ బొంది, చేరి యర్హాసనమున నాసీనుఁ డగుచుఁ
గుశలసంప్రశ్ముఖసుఖగోష్ఠిఁ జరపి, యాగమనకార్య మెఱిఁగించ నాత్మఁ గోరి.
| 145
|
| మ. |
స్వగతక్షోణికి మేరకంబములు ప్రాక్శైలంబు నస్తాద్రియుం
జగతీనాయకు లాత్మజంగమజయస్తంభంబు లింద్రాదిదే
వగణాస్యంబులు నైజసద్గుణలతావ్యాప్తోచితోపఘ్నముల్
తగదే! సన్నుతి సేయ నెవ్వరికి మాంధాతృక్షమావల్లభున్.
| 146
|
| తే. |
అమ్మహాత్ముండు నీయల్లుఁ డగుటఁ గోరె, నెంత భాగ్యైకశాలివో? కుంతలేశ!
యనుడు మది వెల్లివిరిసినహర్షజలధి, లహరి యై వక్త్రమున సముల్లసన మెసఁగ.
| 147
|
| వ. |
మొదలఁ జేసిన చిత్రస్వయంవరప్రయత్నంబును వెనుకటిచిత్రకారోక్తియుఁ బిదప
నైవకన్యామనోరథంబును దురియం బైనవిచారవిశేషంబును సవిస్తరంబుగా నెఱింగిం
చి యాశ్చర్యకథనం బైనయీయవిలంబఘటనంబు దైవకృత్యం బగుటఁ గృతార్థుండ
నైతిం గన్యామనోరథపరిపాకంబు పరికించినం దడయుట దగదు 'శుభస్య శీఘ్ర' మ్మను
|
|
