| ఉ. | కూయఁగ నిమ్ము కోయిలలఁ గోపము దీరఁగ బువ్వుఁ దూపు లి | 130 |
| క. | చిచ్చునకు గాడ్పు దోడై, వచ్చినగతి మరుని కబ్జవైరియుఁ దో డై | 131 |
| వ. | అని యఖండపాండురప్రభాడంబరంబున నంబరంబుఁ గబళించుచు శుభ్రకరుం డభ్యు | 132 |
| చ. | పొడిచిన చంద్రుఁ జూచి నృపపుంగవ! వచ్చితె? యంచు లేమపైఁ | 133 |
| వ. | ఇట్లు చిత్తవిభ్రమణరూపం బైనదశాంతరంబు నొంది వెండియం శశిమండలంబుపయిం | 134 |
| ఉ. | నిప్పులకుప్ప మింట నదె నెచ్చెలి కా దది చంద్రబింబమో | |
| వ. | అని సఖీప్రయత్నంబునం జంద్రుండ కా నెఱింగి నిజవిరహప్రవర్గ్యవహ్నికిం | 136 |
| తే. | ఉవిద! వీఁడు సుధాంశుఁ డై యుండి తాప, మెట్లు సేయు వియోగికి నట్లు దలఁప | 137 |
| తే. | పథికసంహారనిజపాపఫలమువలన, దినదినక్షయమునఁ గడతేఱి పోయి | 138 |
| తే. | హాలహలమునకంటె నీయమృతకరుఁడు | 139 |
| క. | నిజ మెఱుఁగ లేదు లోకము, నిజగురుతల్పగుని యామినీపతి వీనిన్ | 140 |
