పుట:కవికర్ణరసాయనము.pdf/155

⁠

త్రాదిపత్రంబులం జొంపమై సంపదల్ మవ్వపుంగ్రొవ్విరుల్ బునర్జన్మకృద్బీజ సంయోజనామాత్రపాత్రంబుగాఁ గర్మమర్మంబునం బండ నొండొంటి కంటైనయీ మేను లన్మానులం దట్ట మైనట్టినిస్సారసంసారఘోరాటవీవాటిక న్నిర్గమింపంగ మార్గం బు లే కెమ్మెయిం ద్రిమ్మరం గండ్లు ముండ్లుం గొనన్ నొప్పిచే నెవ్వగం గూలుచుం దూలుచుం తద్వ్యపాయం బుపాయంబునం జెందు టానందమై తోఁచు నందంద మై నింద్రియద్వంద్వసంప్రాప్తిచేఁ దప్తుల మ్మైనమానేరముల్ దూరముల్ చేసి యాశీవిషాధీశ శయ్యా! మదీయాపదల్ పాపవే! పాపవేగోదయం బింక మమ్మింక నాలింపఁ బాలింపఁ గా దిక్కుద క్కెవ్వరే! నవ్వరే చీఁకునుం జీఁకుఁ జేయూతగాఁ జేఁత! కీదృశ్యవిశ్వం బునం ద్వత్ప్రభావంబు భావంబునం దాన కానంగ లేఁ డొక్కరుం డొక్కరు న్ముక్తునిం జేయఁగా శక్తుఁ డే? యుక్తిసంధిత్సమాత్సర్యబద్ధైకబుద్ధి న్వికల్పించి కించిత్పరిజ్ఞానముం గానఁగా లేనిదుర్వారదుర్వాదులంగా దనం జాలి లీలాకలోత్సేకతన్నైకతాపాద్యమా నుండ వై యెన్న నుద్యోగి వై నీతవిద్యాగతిన్ లోకమున్ దూరితాలోకముం జేసి చీకాకుగాఁ గాకు సేయంగ నేపోకలం బోక యేకాకు లై యాకులైశ్వర్యకార్యంబు వర్ణించి పంచేంద్రియాదిప్రపంచంబు నిర్జించి మోహంబులం గోసి దేహంబులన్ బూర్ణ గేహంబులన్ రోసి శీతాతపాభీరు లై జీర్ణపర్ణానిలాహారు లై ఘోరతీవ్రప్రభాచార చాతుర్యధుర్యు ల్మహాయోగివర్యు ల్సదాగాథసంబోధసంబాధనిర్బాధహృద్వీథులన్ నిన్ను శోధించియున్ గట్టిగాఁ బట్ట లే రన్న మమ్మెన్నఁ గానేల? యేలా వృథా గాథ లింకన్?భవాంధాంధుమూలంబులం గూలియుక్కేది దిక్కేదియున్ లేని మూఢు ల్నిరూ ఢానుకంపాగుణావిద్ధులం జేసి నీ వుద్ధరింపంగ దా రెంతయున్ నీపదారాధనాసాధనా సక్తులై భక్తిసంయుక్తు లై ముక్తులై శుద్ధ మిద్ధంబు వేదప్రసిద్ధం బసూయం బమానం బమేయం బజేయం బనాచ్యం బమోచ్యం బనాశం బనీకాశ మేసౌఖ్య మాసౌఖ్యముం గాంతు రబ్జాలయాకాంత! యేక్రంతలన్ వ్రంతలన్ రంతలం జెందలే న్గుందలే నింక నేఁ గింకరత్వంబు తత్వంబు గాఁ జూచెదన్ దాస్య మాశాస్యముంగా నపేక్షించెదన్ భృత్యకృత్యంబు నిత్యంబు గాఁ గోరెదన్ సేవకత్వంబు సత్త్వంబు గా నెంచెదన్ దావ కీయార్హనిర్హేతుకారుణ్యగణ్యైకవీక్షం గటాక్షింపవే! శిష్టరక్షావరా! దుష్టశిక్షాకరా! ధర్మసంస్థాపకా! శర్మసందీపకా! భక్తకర్మచ్ఛిదా! ముక్తిమర్మప్రదా!

⁠ 193

సీ.⁠

తృష్ణాపరుం డైనతెరువరి తియ్యని, మున్నీటిసలిలంబు లెన్ని గ్రోలు నిఱుపేద యగువాఁడు నిర్జరగిరిఁ జేరి, జాతరూపం బెంత సంగ్రహించు గణనాపరుం డైనగణికుండు సమకొని, రిక్కల నెన్నింటి లెక్క పెట్టు లంఘనోన్ముఖుఁ డైన జంఘాలుఁ డొక్కరుం, డిమ్మహీవలయంబు నెంత గడచు

⁠

గీ.⁠

నట్టిదయ పో యనంతకల్యాణగుణస, మృద్ధుఁ డగునిన్ను ననుబోఁటి యెంత పొగడు నెంతమాత్రయుఁ బొగడుట కేది యెఱుక? యెఱుక నేఁ డిఁకఁ గలుగునే? యీశ్వరేశ!

⁠ 194