| క. | ఊహింప సకలచిదచి, ద్దేహివి నీ వగుట లెస్స దెలిసినమీఁదన్ | 176 |
| సీ. | రూపింపఁబడునీస్వరూప మిట్టిది గదా, జ్ఞానంబు నీకు బ్రధానగుణము | |
| గీ. | జగదుపాదాన మయ్యు నిశ్చలత వికృతి, నందమియ వీర్య మనఁగ నేనవగుణంబు | 177 |
| చ. | గుణములు నీకనంతములు కోకనదోదర! యాదిభారతీ | 178 |
| తే. | అల్పసంకల్పలీల నయ్యఖిలమునకు, సృష్టిరక్షాలయక్రియల్ సేయు దీవు | 179 |
| క. | నీమహిమాబ్ధికణస్థిత, మై మెఱయుప్రపంచ మిది యనంతం బనినన్ | 180 |
| క. | దనుజాంతక! కౌతస్కుత, జన మనవరతానుభూతి శాస్త్రంబులచేఁ | 181 |
| ఉ. | ఎవ్వరు మౌట మ మ్మెఱుఁగనీదు యథాకథితస్వరూప మై | 182 |
| చ. | క్షణమునఁ జేయుచేత యజకల్పశతాయుతభుక్తిఁ బో దను | 183 |
| క. | అని మఱియుఁ బెక్కు దఱఁగుల, వినుతింపఁ గృపార్ద్రదృష్టి వీక్షించి ఘనా | 184 |
| క. | క్షేమంబే మీ కిందఱ?, కేమిటి కరుదేరవలసె ని? ట్లనుడు సుర | 185 |
| క. | దేవ! సకలైకసాక్షివి, నీ వెఱుఁగని దొకటి కలదె నిక్కం బిపు డే | |
