| | గడపటఁ బ్రాణ మన్న సుఖగౌరవ మన్నను దైవ మన్న నే | 129 |
| తే. | చంద్రసూర్యాగ్నిరుచులచే సడలిపోని, యట్టిమోహంపుటిర్లచే నంధు లగుచు | 130 |
| క. | మును గలిగియు రూపఱినం, గనియును విషయముల మఱియుఁ గాంక్షించు నిహీ! | 131 |
| తే. | మరలకుండుట యెఱిఁగియు మఱవలేరు, విడక పోరామి యెఱిఁగియు విడువలేరు | 132 |
| ఉ. | మేరువుఁ బూరిగాఁ దలఁచు మి న్నఱచేతన మూయఁ బైకొనున్ | 133 |
| చ. | గురువులకంటెఁ జుల్కనయుఁ గ్రూరతకంటె హితంబు దుర్జనో | 134 |
| క. | ఇచ్చెద నను సర్వస్వముఁ, జొచ్చెద నను మర్త్యుఁ డెదిరి సౌద యైనఁ దుదిన్ | 135 |
| క. | అనుభోక్త ద న్నెఱుంగం, డనుభవకారయిత వార్త యైనను నెఱుఁగం | 136 |
| చ. | విడుపఁడు సౌఖ్యము న్మఱచి వేమఱు నంకుశబాధ నెమ్మిఁ గో | 137 |
| మ. | ప్రతిదేహప్రళయంబు నందనతనుబంధానుసంబంధుఁ డై | 138 |
| తే. | ఇట్టి సంసారబంధంబు హేయ మగుటఁ, గనియు వినియు విరక్తుండు గాక మఱియుఁ | 139 |
