శుద్దాంద్రొత్తర రామాయణము
<poem>యిరునదొక్కటవనాఁడెదఁ దలపొసి పెద్దలు పెట్టినమెకమూర్తంబునందు నరుదెంచి తపసియు విరిబొఁ డియును బార సాలకీఁటలమిఁద నంతసమునఁ,
గూరుచుందఁ దండ్రి కొమరున కప్పడు విశ్రపసు ఁ డనంగ ఁ బెరు వెట్టి నాఱననెల నొరె మమరంగ ముట్టింది వడుగు నెఁడులెడు గడపఁ జెసె.
చ. పితరునిమాడ్కి విశ్రవుడు పినటనుండియుమొండుదందియై జతనము హెచ్చ మచ్చరముఁ జంపి వడిం జడదారిదారిఁ దా సతివల మాని మాని తను నందఱ నందరుదందిచూడఁగా సతమును గానలొన రెయిసైతము నితమునిండ నుండ@ంగ,
క.పుడమి భరద్వాజొం డను బడదారి యొకండు తనను చక్క నికూఁతు పడి దెవవర్ణి యనిఉఎను పడ@ంతుకఁ దొడుకొని వచ్చివలి కెంబెరిమన్.
సీ, చెలువకన్నులడాలు చెంగల్వవిరిచాలు నినుమడింపఁగఁజులు నింపునింపుఁ గొమ్మపొక్కిలి పెంపుకమ్మతావులనింపు పిన్నక్రొన్ననసొపు పొలుపుఁదెలుపు మగువపన్నులతీరు మల్లెమొగ్గలపెరు లొనలగూర్పఁగను గొరునొరపునెవుఁ జూనచకబిముక్క సంపంగిపువుటెకు దాపునఁ జెయిచిక్కు నెవుఁజూపు
