| క. |
అనుటయు నతనికి హరి యి
ట్లనియెను బలదేవ! యిచట నాహవనీయం
బనువహ్నిదివ్యతేజము
ఘనమై పొదువంగ నిట్టికాంతులు గలిగెన్.
| 25
|
| చ. |
అనవుఁడు రేవతీరమణుఁ డాయదునందనుతోడ దైత్యభం
జన! యటులైన శోణపురిచాయకె వచ్చితి మౌర! యిప్పు డీ
యనలము శాంతిఁ జెందఁగ నుపాయము నొక్కటి చూడుమన్నఁ దా
ర్క్ష్యునకు మురారి యెంతయును సొంపుజనింపఁగఁ బల్కె నీక్రియన్.
| 26
|
| గీ. |
అమృతహరణప్రవీణ! యీయనల మిపుడు
కడచి చనఁగ నుపాయంబుఁ గనఁగవలయు
ననిన గరుడుండు సురసరిదంబువులను
దెచ్చి నించిన నగ్ని యదృశ్యమయ్యె.
| 27
|
శ్రీకృష్ణుఁడు శంభుబలములగు పావకులతోఁ బోరుట
| మహాస్రగ్ధర. |
జలజాక్షానంగసంకర్షణులు ముగురు నిస్తంద్రశక్తిన్ ద్రిలోకం
బులు గెల్వంజాలు శూరుల్ భుజగరిపుజవస్ఫూర్తిచే నిట్టుల(త్యు)
జ్వలకీలాజాలఘోరజ్వలనమును వ(డిన్) శాంతిఁ బొందించి యంతే
బలదర్పప్రాభవంబుల్ బలీయం జనిరి తత్పట్టణాభ్యర్ణసీమన్.
| 28
|
| క. |
అది గని శంభు(నియో)గము
న దివానిశమును ద(దీయనగరావన)కో
విదులగు ననేకపావకు
లదరి బెదరి గుంపు గూడి యందఱుఁ దమలోన్.
| 29
|
