| |
ననువగు నెల్లి భూసురకులాగ్రణి! యిన్ని విధంబులందు నీ
తనయునిఁ గాతు, నన్న హరి దప్పక చూచి యతండు దీనుఁడై.
| 18
|
| ఉ. |
నేఁడు ప్రసూతికాలమున నీవు గదాధర! మద్గృహంబునన్
వాఁడిమితోడ నుండి జము వాకిలి గట్టి మదీయసంతతిం
బోఁడిమితోడఁ గాచి ననుఁ బుణ్యునిఁ జేసినఁగాక యింతలో
మాడిన నేమి చేసెదపు మంత్రపునీళులు సల్లవచ్చునే.
| 19
|
అర్జునుఁడు విప్రార్భకరక్షణార్థము తా నరుగఁ గోరుట
| క. |
అనవుడు నెద జింతిల్లిన
వనజాక్షునితెఱఁ గెఱింగి వసుధామరుప్రా
ర్థన దీర్ప నన్నుఁ బనుపుము
పనివినియెద నంది లావుఁ బంతము మెఱయన్.
| 20
|
| మ. |
విని విశ్వంభరుఁ డల్ల నవ్వి కరుణావిర్భూతచేతస్కుఁడై
ననుఁ బ్రీతిం గడగంటఁ జూచి విజయా! నాచేత [1]నెబ్భంగి నే
పని యైనం గడతేఱుఁగాని యిది నీ పంతంబులం దీఱునే
యనిన్న్ మో మరవాంచితిన్ వినయలజ్జాయత్తచిత్తుండనై.
| 21
|
| మ. |
ధరణిదేవుని దైన్యమున్ నిజమనోధర్మక్రియానిష్ఠయున్ ,
విర[2]సోల్లాసమదాననావనతియున్ వీక్షించి పద్మాక్షుఁడు
ద్ధురతం దోడ్కొనిపొమ్ము రాముఁడునుఁ బ్రద్యుమ్నుండుఁ దక్కం బురం
దరపుత్త్రా! మన వీటిలోనఁ గలయోధవ్రాతమున్ నావుడున్.
| 22
|
| మ. |
యదువృష్ణ్యంధకభోజసైన్యములతో నభ్రంకషారావభి
న్నదిగంతద్వీపమండలుండ నయి కృష్ణశ్రీపందాభోజముల్
మదిలో నిల్పి మహీసురావసధరమ్య గ్రామమధ్యంబునం
బదిలుండైతిఁ బ్రసూతివేళ యమునిం బ్రత్యర్థి రాఁ జూచుచున్.
| 23
|
| క. |
ఎఱసంజ దాసనంబుల
తెఱఁగయ్యెను, గూబ లెల్ల దెసలఁ జెలంగెన్.
|
|
- ↑ నీచేత నే
- ↑ శో
