పుట:ఉత్తరహరివంశము.pdf/92

ద్వితీయాశ్వాసము

37

క.⁠

ఓ పురుషోత్తమ! యెట్లు ప్ర లాపింపిక యుండుదుం జలంబున వీధి నా పాపల మువ్వురఁ దోడ్తోఁ జూపోపక చంపెఁ దత్ప్రసూతిదినములన్.

⁠ 14

మ.⁠

అవి యెల్లం గడచన్న నేఁడు దుదగా నస్మత్కళత్రంబు గౌ రవమున్ మోదము ఖేదమున్ బెరయ గర్భం బిమ్ములం దాల్చినన్ నవమాసంబులు నిండె గుండె పగిలెన్ నాకంతలోఁ గొంత లో కవినోదంబుల కీఫలంబు చవి [1]దక్కం జేసి రక్షింపవే.

⁠ 15

సిీ.⁠

తడి యొత్తు చీరతో దాది కౌఁగిటఁ జేర్చి                  చూపంగఁ గన్నారఁ జూడ నైతిఁ దడవి యారకమున్న తట్టాడు మని పట్టి                  వడకంగ సెజ్జపై వ్రాల్ప నైతి నల్లంతదవ్వుల నప్పలప్ప లనంగ                  నెదురుగాఁ బఱతేర నేత్త నైతి వియ్యాలచే నిచ్చి వేడుక నను వారు                  తిట్టింప విని దప్పి దేర నైతి

⁠

తే.⁠

నకట మిథ్యామనోరథుం డైతిఁ గాని కొడుకులం గని దమవారు గొండసేయ నుండ లేదయ్యె సంపద లుబ్బె నేని లేబరమ కాదె బిడ్డలు లేని బ్రతుకు.

⁠ 16

క.⁠

ఈగర్భము రక్షించిన నాగౌరవ మేమిఁ జెడక నారాయణ! నా నాగుణసంపన్నులలో సాఁగుదు నటు గాక యున్న సమయుదు వగలన్.

⁠ 17

చ.⁠

అనుడు నొకింత లేఁతనగ వాననపద్మము గారవింప మ న్ననఁ గృప సేయు నేఁడొకదినంబును దీక్షితుఁడైన నాకు; రా

⁠

1. దాఁకం