| గీ. |
విఱిఁగి పాఱినఁ బోనీక వెన్నడించు
హలధరునిఁ జూచి వెగడొంది యబ్ధిలోన
నుఱికి దరి చేర రా కైదుయోజనములు
లావుతో నీఁది వాఁ డొకదీవి చేరె.
| 107
|
| వ. |
ఇట్లు నీలాంబరుం డేకలవ్యుపలాయనంబున పరిపూర్ణ మనోరథుండై
మరలి యంతకుమున్న సంతసంబున సామంతసహితుండై సభామండపంబునం
బేరోలగంబుననున్న నీలవర్ణుం గలసె. సాత్యకియును సకలయదువీరసమేతంబుగా
నయ్యెడకు వచ్చి నవ్విధంబున విజయవిభవభాసురుండై వాసుదేవుండు కైలాస
యాత్రాప్రసంగంబు చేసి ఘంటాకర్ణకాలాంతకుల వృత్తాంతంబును గొనియాడి
పార్వతీపతి ప్రసన్నుం డగుటయు వరలాభంబును సురలు సంయములు హరిహరా
భేదభావంబుఁ దెలియుటయు నెఱింగించి యెల్లవారల నిజనివాసంబులకు వీడుకొలిపి
యనంతరంబ యంతఃపురప్రవేశంబు చేసి సత్యభామారుక్మిణులసన్నిధిం దన
సకలవృత్తాంతంబును జెప్పె నని చెప్పి వైశంపాయనుండు జనమేజయునితో నట్టి
యెడ నొక్కవిస్మయంబు వినఁ గల దవధరింపుమని యిట్లనియె.
| 108
|
కృష్ణుఁడు రుక్మిణీసత్యభామలతో జూదమాడుట
| గీ. |
చక్రధరుఁ డట్లు రుక్మిణీసత్యభామ
లిరుగెలంకుల గొలువ ననేకగణిక
లంత నంత భజింప సత్యాముఖంబు
చూచి నెత్తమాడుద మనుచును గడంగి.
| 109
|
| క. |
ఓ తరుణి నేను నెత్తము
నీతో నాడునెడ రుక్మిణి గనుంగొను, ని
న్నాతి మఱి యాడ నీవుం
జూ తింతియ పంత మడుగుచోఁ దెల్పుటకున్.
| 110
|
| వ. |
అనుటయు నద్దేవి యిట్లనియె.
| 111
|
| ఆ. |
వాదులానితోడ వాట్లీనితోడను
బూతుతోడఁ దిండిపోతుతోడ
|
|
