పిల్లల్ని పరీక్షించకండి-ప్రోత్సహించండి.
తెలుగు భాషాభిమానులు, పిల్లల చదువులపై శ్రద్ధజన్నవారు, అధికారులు. స్కూళ్లకు వెళ్లుతూ ఉంటారు. ఏదో ఒక తరగతిగదిలో అడుగుపెడతారు. పరిచయం చేసుకొంటారు.
పిల్లల్ని కొన్ని ప్రశ్నలు వేస్తారు. ఏదీ ఒకపద్యం చెప్పండి? సవర్ణదీర్ధసంధి సూత్రం చెప్పండి? ప్రకృతికి వికృతి చెప్పండి? మన రాష్ట్రపతి ఎవరు? మనదేశ సరిహద్దులు చెప్పండి. పందొమ్మిదో ఎక్కం చెప్పండి. ఇలాంటివి ఏవో అడుగుతారు. ఇలా అడిగి పిల్లలకు ఏమీరాదని, అక్కడి టీచర్లు ఏమీ చెప్పడం లేదని నిరూపించదలిచామా?
ఆ సమయంలో పిల్లలు ఎలాంటి స్థితిలో ఉంటారు? ఎవరో వచ్చారు, ఎవరిని ఏమి ప్రశ్నిస్తారో అని భయపడుతూ ఉంటారు. ఈ భయంతో వచ్చింది కూడా మరచిపోతారు. ఆ సమయంలో ఏమీ ప్రశ్నించకండి. వాళ్లు ఇబ్బందులుకూడా అడక్కండి. ఏమి చెబితే ఏమవుతుందో అని ఎవరూ ఏమీ చెప్పరు.
స్కూలుకు వెళ్లేటప్పుడు నాలుగు కథల పుస్తకాలు తీసుకెళ్లండి. ఒక కథను చెప్పమని అడగండి. లేదా మీరు తెచ్చిన కథల పుస్తకం ఇచ్చి చదవమనండి. అంతా డ్రద్ధగా వినండి. ఆ కథలో విషయాలను ్రశ్నించకండి. ఆ'కథిను అనుభూతి పొందడమే ఇక్కడ ముఖ్యం. మీరు బాగా చదివగల్గితే ఒక మంచి కథచదివి వినిపించండి. నీకు వచ్చినదేదైనా పిల్లలముందు ప్రదర్శించండి. జోక్స్‌ చెప్పండి. లేదా జోక్స్‌ చెప్పమని పిల్లల్ని అడగండి. ఆ కొద్ది సమయంలో మీరొక మంచి జ్ఞాపకంగా మిగిలిపొండి. చిరునవ్వుతో ఉండండి. చిరునవ్వుతో సెలవు తీసుకోండి. మీరు తీసుకెళ్లిన పుస్తకాలు పిల్లలకు బహూకరించండి.
పిల్లలు తెలుగు మాటల్ని తెలుగు సంభాషణలను, తెలుగు సాహిత్యాన్ని తెలుగు పుస్తకాల్ని (ప్రేమించేటట్లు చేయండి. భయపెట్టకండి.
పాసువుస్తకంలో బ్యాంకువారు ఎలా జమాఖర్చులు రాస్తారో పుస్తకం పరిశీలింపజేశాను.
12. చివరలో 5 పదాలు ఇచ్చి కథ రాయమన్నాను. కథ అద్భుతంగా రాసారు. ఆనందంగా రాసారు.
“జీవితంలో ఇంత ఆనందంగా, ఇంత ధైర్యంగా స్వంతంగా ఇంతవరకూ రాయలేదు. ఇలా రాయగలమని మాకు తెలియదు. సార్‌ ఏమీ అనుకోరంటే ఒక మాట చెబుతాము. మీరు తెలుగు వండితులుగదా వద్యాలు, (ప్రతివదార్థం, సంధులు, సూత్రాలు ఇలాంటివి చెబుతారోమోనని భయపడద్దాం. తెలుగు ఇంత సులభమా? మరి అందరూ తెలుగు ఇలా ఎందుకు చెప్పరు” అని ప్రశ్నించారు.
“సర్‌ ఇన్నేళ్లు భయం భయంగా నేర్చుకొన్నాం. ఈ పదిరోజుల్లో ఇన్ని విషయాలు నేర్చుకొన్నాం. చదువంటే భయం పోయింది. ఇప్పుడు మళ్లీ కాలేజీలో చేరి చదవాలనిపిస్తున్నది. మీ రుణం ఎంత ఇచ్చినా తీర్చుకోలేం. మీ ఫీజు ఎంతో చెబితే ఇచ్చుకొంటాం” అంటూ నా గురుదక్షిణ ఎంతో చెప్పమన్నారు.
“మీరు భయంభయంగానైనా బడిలో ఎంతో నేర్చుకొన్నారు. కాకపోతే కర్ణుడి శావపంలా, భయంవల్ల ఆచదువు ఎందుకూ ఉపయోగంలేకుందా పోయింది. నేను కొన్ని కొత్త విషయాలు నేర్ప్చిఉండవచ్చు. నేను చేసింది మీకు ధైర్యంచెప్పి ఆత్మవిశ్వాసం కల్గించడమే. బడిలో ఉపాధ్యాయుల్లాకాకుండా మీతో స్నేహంగా సన్నిహితంగా ఉన్నాను. ఇందువల్లనే మీరు నేర్చుకొన్నారు. ఫీజు సంగతి అంటారా? నానుండి మీరెంత నేర్చుకొన్నారో మీనుండి కూడా నేను ఎంతో నేర్చుకొన్నాను. నాకు ప్రభుత్వం జీతం ఇస్తున్నది. నేను నా తెలుగునేగదా నేర్పాను. ఒక పనిచేయండి. మీలాంటి యువతీ యువకులు మీచుట్టూ ఉంటారు. మీలానే ఇబ్బంది పడుతుంటారు. మీరు నేర్చుకొన్న విషయాలన్నీ దాచుకోకుండా వారికి నేర్పించండి అంటూ నా ఆశీస్సులు అందించాను.
మరునాడే ప్రసాదు ఎలక్ట్రిక్‌ షాపులో ఉద్యోగంలో చేరాడు. మూడోరోజు మా యింటికొచ్చి బెడ్‌లైట్‌ ఒకటి బహూకరించాడు. మీకు కరెంటుకు నంబంధించి ఏ వన్తువు కావాలన్నా మా షాపుకురండి. లేదా ఫోన్‌ చేసి చెప్పండి తెచ్చి ఇస్తానని తన షాపు విజిటింగ్‌కార్డు ఇచ్చి నన్ను తన కష్టమర్‌గా చేసుకొన్నాడు.
శంకర్‌ ఆవీధిలోనే ఒక వారం తర్వాత కొత్త ఫొటోస్టూడియోపెట్టి నాచేతనే ప్రారంభోత్సవం చేయించాడు. ఇది కథ కాదు ఒక అనుభవం.
ఇప్పటినుండి నా మనస్సులో ఒక ప్రణాళిక రూపుదిద్దుకొన్నది. శంకర్‌ ప్రసాదులాంటి యువకులకు, యువతులకు నిత్య జీవితంలో అవసరమైన తెలుగు గణితం నేర్పాలి. ఇందుకోసం అవసరమైన సిలబస్‌ రూపొందించుకోవాలి. 15 రోజులు, నెల రోజులు, 3 నెలల కోర్సులు పెట్టి సద్దిఫికెట్లు ఇవ్వాలి. ఈ ఆలోచన రేపోమాపో కార్యరూపంలో పెట్టాలనుకొంటూ ఉన్నాను. ఇంతలో రెండు ఉపద్రవాలు వచ్చి పడ్దాయి. ఒకటి నా అనారోగ్యం, రెండు కరోనా. ప్రస్తుతం ఆశానిరాశలమధ్య కొట్టుకులాడుతున్నాను.
భవిష్యత్తులో తెలుగు భాషాభిమానులు ఈపని చేస్తారని ఆశిస్తున్నాను. తెలుగును (బ్రతికించుకోవడం ఒక్కటే మన ఆశయంకాదు. బ్రతుకు తెరువుకోనం తెలుగును ఎలా ఉపయోగించుకోవాలో కూడా మనం పిల్లలకు నేర్పాలి.
ఒక వ్వక్తితో అతనికి అర్థమయ్యే భావలో మాట్లాడినవ్చుడు ఆ మాటలు అతని తల వరకే చేరుతాయి. అతని మాతృభాషలో మాట్లాదితో అవి మననులో
- నెల్సన్ మండేలా | తెలుగుజాతి పత్రిక జవ్మునుడి. ఉ అక్టోబరు-2020 |
