| గీ. | వీడు ముఖకాంతి వసివాళ్లు వాడు మేను, నెండు కెమ్మోవి బాష్పము ల్నిండు కన్ను | 122 |
| వ. | ఇ ట్లమ్మనోహరాంగి విరహానలసంతప్తమానహృదయయై యుండె నంత నిక్కడ. | 123 |
| మ. | అనిరుద్ధుండు పురంబులోపలను లేఁ డాశ్చర్య మేమో కదా | 124 |
| ఉ. | తల్లియుఁ దండ్రియు బహువిధంబుల ఖేదము నొందుచుండఁగాఁ | 125 |
| క. | కానున్న కార్య మయ్యెడు, నే నిప్పుడు వీరితోడ నిజముగఁ దెలుపం | 126 |
| వ. | అని శుకుండు పలికె ననిన నటమీఁదటికథావృత్తాంతం బెఱింగింపు మనుటయు. | 127 |
| ఉ. | అండభవప్రకాండగమనాదరపండితపుండరీకమా | 128 |
| క. | శ్రితరాజహంసయోగా, యతిదివ్యవిలోకనాక్షయాగమహితగా | 129 |
| స్రగ్ధర. | ప్రతాపవద్రిపుద్రుమప్రభంజనప్రభంజనా | 130 |
| గద్య. | ఇది శ్రీమంగళాచలనృసింహకృపాప్రసాదసంప్రాప్తవిద్యావైభవ కనుపర్తిరా | |
