దేహముతో గూడివచ్చు ప్రకృతిగుణములు. దానితోకలిసియే యుండును. జ్ఞానమునొందినపిదపను ఈ చాంచల్యముండును. దానినిగని దుఃఖింప పనిలేదు. అది స్వభావమని తెలిసి, యడుగడుగునకు నిజతత్త్వమును స్మరించి శాంతిని విడువక కాచుకొనవలెను. గుణములను దాటినవా రెవరన:-
ప్రకాశంచ ప్రవృత్తించ మోహ మేవ చ పాండవ
నద్వేష్టి సంప్రవృత్తానిన నివృత్తాని కాంక్షతి.
మనఃప్రకాశము, పనులను చేయవలెను ఆసక్తి,
మోహము, ఇవిప్రాప్తించినప్పుడు వీనిని చూచి భయపడక,
యాస్థితులు తొలగగనే వానిని కోరకయుండువాడు. 14-22
ఉదాసీనవ దాసినో గుణైర్యో నవిచాల్య తే
గుణా వర్తన్త ఇత్యేవ యో౽ వతిష్టతి నేంగతే.
స్వీయ స్వభావగుణములచేత మనస్సు కలతనొందక
యుదాసీనముగా నుండి, 'గుణములు వర్తించుచున్నవి' అని
తలచి, యాశను విడిచి నిలుచువాడు. 14-23
సమదుఃఖ సుఖస్స్వస్థ స్సమలోష్టాశ్మ కాంచనః
తుల్యప్రియాప్రియోధీర స్తుల్యనిందాత్మసంస్తుతిః.
దుఃఖమును సుఖమును సమముగా గొని, యాత్మ
యందు నిలుచువాడు, మంటిబెడ్డనురాతిని బంగారమును సమముగా
చూచువాడు, ప్రియము చేయువారియెడలను నప్రియ
