పుట:భాస్కరరామాయణము.pdf/392

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


హుంకారంబు సహింప నెవ్వఁడు గలం డుగ్రాహవక్రీడలం
గింకన్ గిట్టి వధింతు రాఘవుల సుగ్రీవాదులన్ మ్రింగుదున్.

106


ఆ.

దాశరథులు సమరతలమునఁ జంద్రార్కు, లైన ననలవరుణు లైన ధనద
పవను లైన నాదు పరిఘంబుపాలు గాఁ, గలరు గాక గెలువఁ గలరె నన్ను.

107


వ.

అనిన నతనిపార్శ్వంబున నున్నమహాపార్శ్వుం డన్నిశాచరేశ్వరున కిట్లనియె.

108


ఆ.

కాన జున్ను రేఁచి తేనియ సమకొన్నఁ, గ్రోలకున్నవాఁడు బేల గాఁడె
యువిదఁ దెచ్చి యూరకుండుదురే తామ్ర, చూడకేళి కింకఁ జొత్తుగాక.

109


ఉ.

నిండిన నీమనోరథము నేఁడు ఫలించినఁ జాలు మీఁద నె
వ్వం డని నిన్ను నోర్వఁగలవాఁడు బలాధికుఁ డైనకుంభక
ర్ణుండును మేఘనాదుఁడుఁ గనుంగొన వజ్రము కేలఁ గ్రాల నా
ఖండలుఁ డెత్తివచ్చిన నఖండమదోద్ధతు లేన చూపెదన్.

110


క.

కార్యం బిప్పుడు మనకు, దుర్యోపాయంబ యున్నత్రోవలు బాహా
వీర్యవిరుద్ధము లవి జయ, ధుర్యులు గైకొనరు గాన దొడరుద మనికిన్.

111


వ.

అనిన నతనిపలుకులకు సంతోషించి దశకంధరుం డిట్లనియె.

112


చ.

కల దొకగోప్య మంబురుహగర్భునిఁ గొల్వఁ జనంగఁ బుంజిక
స్థల యనునచ్చరం దగవు దప్పి రమించితి నొల్ల నాఁగ న
న్నలువయు నంత నంతయు మనంబునఁ గాంచి శపించె నన్ను న
న్యలలన బల్మిఁ బట్టికొనినప్డ శిరంబులు వ్రయ్య లై పడన్.

113


వ.

అది కారణంబుగా నత్తెఱం గలవడదు రాఘవులం జంపినవెనుక నొకవిధంబునఁ
గోర్కి సఫలం బయ్యెడుఁ గాక నాకొలంది వా రెఱుంగరు గుహాంతరంబున
నిద్రించుకంఠీరవంబు మేలుకనుపం జనుదెంచు(చున్నభద్రదంతావళంబులుం
బోలె వచ్చు)చున్నా రని పలికి వెండియు.

114


ఉ.

మింటికి మంటికిన్ నడుమ మిక్కుట మై దెస లెల్ల నొక్కపె
ట్టంటికొనం బ్లవంగశలభావలి మున్నుగ నాశరాగ్నిక్రొ
మ్మంటలచేత రాముఁ డనుమత్తగజేంద్రము నేర్చి పుచ్చి ని
ష్కంటకలీల నత్తరుణిఁ గైకొని యేలెద ముజ్జగంబులన్.

115


వ.

అనినం గుపితమానసుం డగుచు విభీషణుం డిట్లనియె.

116


మ.

తగవే రజ్జులు నేఁడు నీదగుమహాస్థానంబులో నింతటం
బగవా రక్కడ స్రుక్కిరే మనమహాపార్శ్వాదివీరోత్తము
ల్మిగులం బంతము లాడి తప్పెదరె నిల్చెం బొమ్ము రారామునా
శుగవేగంబును వాలితమ్ముఁ డగునాసుగ్రీవుదోర్గర్వమున్.

117


వ.

అనినఁ బ్రహస్తుం డతనిం గనుంగొని.

118


ఆ.

వీరధర్మ మిట్లు విడిచి విభీషణ, రాజునెదుట దాశరథులఁ బొగడఁ