పుట:భాస్కరరామాయణము.pdf/152

⁠

లగునికుంజంబుల నిలుచుచు నడవం జనఁ ద్రోవ యీక వీఁకమీఱం బెరిఁగినయీ ఱంబులు దూఱిపోవుచుఁ బావనంబు లగుతపోవనంబుల నిద్రించుచు నతివ్యాళం బు లగుశుండాలంబులం దోలుచు నసహ్యంబు లగుసింహంబులం దెరల్చుచు నుగ్ర ప్రసభంబు లగుశరభంబుల నదల్చుచుఁ బ్రచండంబు లగుభేరుండంబులం బఱ పుచు నొక్కొక్కయెడఁ గఠినంబు లగుముదురువెదు ళ్లొండొంటిం గ్రిక్కిఱిసి బె ట్టొరసి పెట్లి పొగ లెగసి పేర్చిన కార్చిచ్చులు రాజద్ద్రోణంబు లగువరుణబా ణంబులు ప్రయోగించి యార్చి యచ్చేరువఁ దపస్వులభయంబులం దొలంగించి ప్రియంబు సేయుచుఁ క్రొవ్వు గలమృగమాంసంబుల నిత్యంబు నాహారకృత్యం బులం దీర్చుచు నతిమనోహరస్థలంబులం బర్ణగృహంబులం గట్టి వసియించుచు ముగ్ధు లగు చెంచులం బొడగని యనురూపసల్లాపంబులు సేయుచుఁ బెరలు పగిల్చి వారలకుం దేనియ లాన నిచ్చుచు నతిదూరశాఖాశిఖలం బొల్చు పరిపక్వఫలగు చ్ఛంబులం బడనేసి మునికుమారులకుం బెట్టుచు నానావిధవిహారంబులు నానా విధవిశేషంబులు సూచుచు వనవాసనియమవ్రతవత్సరంబులలోనం బదియేండ్లు వర్తించి వెండియు సుతీక్ష్ణమునిపాలికిం బోయి.

⁠ 71

చ.⁠

అం దొకకొన్నివాసరము లమ్మునిఁ గొల్చుచు నుండి రుల్లస చ్చందనపారిజాతఘనకసారకుమారకదంబనింబమా కందతమాలతాలతిలకక్రముకార్జునభూర్జతిందుక స్యందనసర్జఘూర్జరకసాలవిశాలవనాళిఁ జూచుచున్.

⁠ 72

క.⁠

ఉన్నయెడ రామచంద్రుఁడు, విన్నప మొనరించె నుచితవినయవచనసం పన్నతమెయి నొకనాఁడు ప్ర, సన్నుం డగునమ్మునీంద్రచంద్రునితోడన్.

⁠ 73

చ.⁠

కమలభవప్రభావుని నగస్త్యమహామునిఁ జూడఁ బూని చి త్తము గడువేడ్క నూనెడు నంతండు తపం బొనరించు నెందు సం గోపమివర యెంతదవ్వు గల దానతి యిం డెఱుఁగంగ నన్న భూ రమణునితోడ నమ్ముని కరంబు ప్రియం బెసలార నిట్లనున్.

⁠ 74

చ.⁠

సులభవివేక కుంభజునిఁ జూడఁగ ని న్నట పుచ్చువాఁడ నై తలఁపఁగఁ గోరి తీవు గురుధర్మవినిర్మలు నుల్లసత్తపో బలరిపుహేతిభగ్నపటుపాతకపర్వతు నమ్మునీశ్వరుం దలఁచిన విన్నఁ బేర్కొనినఁ దత్క్షణమాత్రన పాయుఁ బాపముల్.

⁠ 75

సీ.⁠

మేర చెప్పఁగ రాని వారాశిజలములు, వడిఁ గ్రోలి యుదరాగ్ని నడఁగఁజేసెఁ దపను మార్కొని మిన్ను దాఁకినవింధ్యభూ, ధ్రముఁ గాల నేలమట్టముగఁ ద్రొక్కె నాకాధిపతి యైన నహుషునిఁదేజంబు, గుదిచి పాముగ భూమిఁ గూలవైచె మునులమేనులు వచ్చి తినుక్రూరదైత్యు ను, క్కఱ మ్రింగి వాతాపి నఱుగఁద్రేఁచె నక్కజంబుగ దక్కినదిక్కునందు, దివిజులకు నెల్లఁ దుల యయి తివిరి నిలిచె

⁠