పుట:పద్మపురాణము (మడికి సింగన).pdf/293

ఉత్తరఖండము-షష్ఠాశ్వాసము

261

⁠

తచ్ఛాస్త్రంబులందుఁ బరమవస్తువు నిన్నె కా నిర్దేశింతు; రట్లగు టం జేసి రాక్షసులు తన్మతంబులం దగిలి మద్భక్తివిరహితులై నశియింతురు గావున.

⁠ 164

ఆ.⁠

ఎల్లయుగము లందు నేనును నవతార భేదముల జనించి మోద మెసఁగఁ దామసులకు మోహతమముగ నేప్రొద్దు నిన్నుఁ గొల్చువాఁడ నీలకంఠ!

⁠ 165

క.⁠

ఈమతము సేయు మనవుడు నామాటకు నంగమెల్ల ననుతాపింపన్ మోమున దైన్యం బొదవఁగ దామోదరుమొగము చూచి తగ నిఁట్లంటిన్.

⁠ 166

ఆ.⁠

అంబుజాక్ష! నాకు నర్హంబు గాని యి క్కార్య మేను జేసి కష్టదశకు నోపఁజాలఁ జేయకున్న నీచిత్తంబు రాదు వెఱతు నుత్తరంబు చెప్ప.

⁠ 167

ఈ.⁠

నావుడు నంబుజోదరుఁడు నన్నుఁ గనుంగొని చింత యేటికిన్ దేవహితార్థ మీపని మదీయ వచస్స్థితిఁ జేయు మెల్లెడన్ బావనమూర్తివైన నినుఁ బాపము సెందునె [1]వేఁడు నీకు సం జీవనకారియై కడు విశేషతరంబగు మంత్ర మిచ్చెదన్.

⁠ 168

వ.⁠

అది యెట్లనిన నిత్యంబును మదీయంబగు సహస్రనామస్తవంబు జపించుచు షడక్షరమంత్రధ్యానపరుండవగు; మమ్మంత్రంబు తారకబ్రహ్మం బని చెప్పంబడు. మద్భక్తి గలిగి జపియించు నతనికి భుక్తిముక్తులకు సంశయింపవలదు.

⁠ 169

తే.⁠

అంబుజేక్షణు చక్రశంఖాదిశార్జ్గ హస్తు నిందీవరశ్యామలాంగుఁ బీత వస్త్రవిలసితు జానకీవరునిఁ బుణ్య తముని శ్రీరామమూర్తిఁ జిత్తమునఁ దలఁచి.

⁠ 170

1. వత్స (తి-హై)