పుట:పద్మపురాణము (మడికి సింగన).pdf/276

244

పద్మపురాణము

తే.⁠

వైవ నమ్ముని కోపించి [1]దేవవిభుని గ్రూరదృష్టిఁ గనుంగొని కోపవహ్ని మండి[2]తా నింత సేయు నీమహిమ వొలిసి లచ్చియడఁగెడు మని శాప మిచ్చె నపుడు.

⁠ 88

వ.⁠

అ ట్లతిభీషణంబగు [3]శాపం బిచ్చిన నింద్రుండును దేజం బెడలి పురంబునకు నరుగుదెంచె; నంత నమ్మునిశాపంబున రాజ్యలక్ష్మి తొలంగిన దీనుండై యుండె[4]నద్దేవికటాక్షంబు నాశ్రయించి సకలస్థావరజంగమంబులుం బ్రవర్తిల్లు; నట్టి యింద్రుని కలిమి యంతర్ధానంబు నొందుటం జేసి మూఁడులోకంబులు సంపత్తి శూన్యంబులై యుండె; నయ్యవసరంబున.

⁠ 89

సీ.⁠

కమలజామరదైత్యగంధర్వకిన్నర          యక్షపన్నగమనుష్యాధిపతులు పశుపక్షికీటకప్రతతులు జంగమ          స్థావరాత్మకమైన జగము లెల్ల నతిదరిద్రత నొంది యాఁకటఁ గడు డస్సి         కూడు చీరలు లేక కుంద దొణఁగె; వానలు గురియక వట్టిజలాశయం        బులు సర్వతరువనంబులును నెండె;

⁠

తే.⁠

నఖిలజనమును నిర్వీర్య మయ్యెఁ గ్రతువు లణఁగె సర్వంబు శూన్యమై యవని చెడియె మునిమహత్త్వంబు పెంపున మూర్తి సడలి యమ్మహాలక్ష్మిచూ పెడయైనకతన.

⁠ 90

1. వాసవునిని (ము)
2. నన్నింత (మ-తి), నిన్నింత (హై)
3. శాపం బిచ్చి కదలిన న య్యింద్రుండును (హై)
4. నెద్దేవుని (ము)