పుట:పద్మపురాణము (మడికి సింగన).pdf/240

208

పద్మపురాణము

తే.⁠

డనఁగ బహునామములుగల యాదిపురుషు శ్రీసమాయుక్తు జీవాత్ము సిద్ధిపొందె ననుదినంబును దేశకాలాద్యవస్థ లందు దాస్యంబు సేయుచునుందుఁ జువ్వె.

⁠ 123

ఉ.⁠

స్థావరజంగంబులగు సర్వము నచ్యుతు దానభూత మా దేవుఁడు సర్వజీవుల కధీశుఁడు తల్లియుఁ దండ్రియుం గతిన్ దైవము తోడఁబుట్టువు ప్రధానము సర్వముఁ దానయై సుఖ శ్రీ వెలయించుఁ దన్ను దరిసించి భజించిన దానకోటికిన్.

⁠ 124

వ.⁠

అదియునుం గాక.

⁠ 125

తే.⁠

అఖిలకల్యాణగుణయుక్తుఁడైన విష్ణు నిర్గుణాత్మకుఁడని చెప్పు నిగమఫణితి యతఁడు ప్రాకృతహేయగుణాళిఁ బాసి తనరు నటుగాన గుణహీనుఁ డనఁగఁ బరఁగు.

⁠ 126

క.⁠

వేదాంతవాక్యములచే నాదిమ మగు నీప్రపంచ మంతయు మిథ్యా [1]వాదమగుఁ గానఁబడ్డది యేదై నను బ్రకృతిచే నశించుట కతనన్.

⁠ 127

మూలప్రకృతిస్వరూపము :

వ.⁠

అట్లు గావున బ్రహ్మాండము మొదలుగాఁ గల ప్రపంచం బంతయుం బ్రకృతియందు నుత్పత్తిస్థితిలయంబులందు నద్దేవదేవుండగు నారాయణునకు లీలార్థంబగు ప్రకృతివలనం జతుర్దశలోకంబులును సప్తద్వీపసాగరంబులును గ్రామజనపదపట్టణంబులును గలిగి పరిపూర్ణంబగు బ్రహ్మాండం బుదయించె దానిం జుట్టివచ్చి శబ్ద స్పర్శరూపరసగంధమహదహంకారంబులగు సప్తావరణంబు లొండొంటికిం దశగుణాధికంబై యుండు కళాకాష్ఠాముహూర్తా

⁠

1. వాదముగ (ము)