| తే. |
అట్లు గావున నిక్కన్నియలు నితండు
నీవు నేనుఁ బ్రయాగకుఁ బోవవలయు
నచట సుస్నాతులై రేని నా క్షణంబ
వీరి శాపంబు లన్నియు విడిచిపోవు.
| 154
|
| క. |
నిజ[1]పుణ్య[2]మూర్తి తనువులు
భజియింతురు తత్ప్రయాగభాసురసుస్నా
నజమగు పుణ్యఫలంబున
నజహరులకు సేవనీయ మన్నది యనఘా!
| 155
|
| క. |
అని రోమశముని చెప్పిన
వినుతకథామృతరసంబు వీనులనిండన్
దనివి సనఁ గ్రోలి పాతక
వనరాశిఁ దరించునట్టి వాంఛ యెలర్పన్.
| 156
|
వేదనిధి పుత్త్రుని గంధర్వకన్యలను రోమశుండు ప్రయాగస్నానంబునఁ బునీతులం జేయుట :
| వ. |
అప్పుడు వేదనిధి యక్కన్నియలం దన పుత్త్రుని నచ్చోటఁ
దీర్థస్నానంబు [3]సేయింప రోమశసహితుండై గగనగమనంబు
నం బ్రయాగకుం జనుదెంచినఁ దత్తీరంబున నిల్చి పుణ్యస్థలం
బులు చూపుచు రోమశుండు వేదనిధి కిట్లనియె.
| 157
|
| సీ. |
ఈ వేదిమీఁద వాణీశుండు యజమానుఁ
డై తొల్లి యాగంబుఁ బ్రీతిఁ జేసి
కరితుండసన్నిభాఖండాజ్యధారచే
విప్రు లేప్రొద్దును వేల్చుచుండ
|
|
- ↑ పూర్వ (తి-హై)
- ↑ మూర్తు లిరువురు (తి)
- ↑ సేయించి (ము)
