పుట:పద్మపురాణము (మడికి సింగన).pdf/198

166

పద్మపురాణము

⁠

నాకుం బిపాసాపహరణంబై తజ్జలప్రభావంబునం బిశాచత్వం బుడుగు నని పలికి మఱియు నొక్కకథ చెప్పెద నాకర్ణింపుమని యిట్లనియె.

⁠ 129

సీ.⁠

పారియాత్రమునందు బ్రాహ్మణుం డొక్కఁడు          గ్రామ[1]యాజకుఁడు ధరామరేంద్ర! [2]యాతతసంపూర్ణయాచకత్వంబున          బ్రహ్మరాక్షసశరీరంబు దాల్చి యివ్వింధ్యగిరి నుండ నేను నాతండును          గూడి దుఃఖంబులు గుడుచుచుండ నాతనినందనుఁ డతిభక్తి జాహ్నవి         కరిగి సుస్నాతుఁడై యతఁడు తండ్రి

⁠

తే.⁠

యస్థి యన్నదిఁ బెట్టిన యంతఁజేసి ధన్యుఁడై బ్రహ్మరాక్షసతనువు విడిచి మహితభాగీరథీతోయమహిమఁ జేసి యేను జూడంగ నవ్విప్రుఁ డేగె దివికి.

⁠ 130

వ.⁠

అట్లు గావునం బ్రత్యక్షప్రభావంబులగు గంగాజలంబులు వోసి న న్ననుగ్రహింపుము.

⁠ 131

మ.⁠

ప్రతితీర్థంబున[3]దానసంగ్రహముచేఁ బాపంబునుం గొట్టి త త్ప్రతికారంబులుగాఁ దపో[4]నియమతీర్థస్నానముల్ భక్తి సు స్థితిఁ [5]గావింపక యీపిశాచతనువుం జేకొంటి నట్లౌట నా కతిదూరీకృతతోయ [6]భూజనుఁడనై యా పోవకే నీ యెడన్.

⁠ 132

1. యాచకుడు (హై)
2. యాతడు (హై)
3. దుష్ప్రతిగ్రహముచే (మ-తి-హై)
4. నియతి (మ-తి-హై)
5. గావింపమి నిప్పిశాచ (మ-తి-హై)
6. భోజనుడనై (తి)