పుట:పద్మపురాణము (మడికి సింగన).pdf/197

ఉత్తరఖండము-చతుర్థాశ్వాసము

165

క.⁠

ఇత్తెఱఁ గెఱిఁగియు నిశ్చల చిత్తులు దుర్దశలచేతఁ జిక్కరు వివిధా యత్తులు కార్యవివేకగు ణోత్తరులై యునికిఁ జేసి యుత్తమచరితా!

⁠ 124

వ.⁠

అట్లగుటం జేసి నీవునుం గాలంబు వేచుకొనియుండు మేను నీ వనంబున జన్మంబు గడపెద ననిన సారసంబునకు వానరం బి ట్లనియె.

⁠ 125

తే.⁠

సారసోత్తమ! నీవు సుజ్ఞానబుద్దిఁ దెలిసి నా పూర్వభవమెల్లఁ దెలియఁ జెప్పి తట్లు గావున నా దుఃఖ మణఁగె [1]నీవు [2]నింతియును నిచ్చ భోగింపుఁ డెలమితోడ.

⁠ 126

వ.⁠

అని దీవించి వానరంబును సారసంబును నిజేచ్ఛం జనియె నట్టి యెడ.

⁠ 127

తే.⁠

ఇట్లు తమలోనఁ బలుకు కపీశపక్షి పుణ్యసంవాదమే [3]విని బోధపుట్టి విగతశోకుఁడ నైతి నో విప్రవర్య! యమ్మహానదితటమున నప్పు డునికి.

⁠ 128

వ.⁠

అని చెప్పి పిశాచంబు పథికున కిట్లనియె. నయ్యా! నా కంత కంతకుం దప్పి గదిరెడు నీచేతి జాహ్నవీజలపానంబునం జేసి

⁠

1. నిచట (తి-హై)
2. నీవు నింతియు భోగింపు నెమ్మితోడ (తి-హై)
3. వినబోధ పుట్టె (ము)