పుట:పద్మపురాణము (మడికి సింగన).pdf/187

ఉత్తరఖండము-చతుర్థాశ్వాసము

155

తే.⁠

దల్లిదండ్రులఁ బత్నులఁ[1]దనరు ప్రజల విడిచి పోయెడువారును వేదవిక్ర యమున మెలఁగెడువారును నశన మొరున కమ్ముకొనియెడువారును నవని మఱియు.

⁠ 78

వ.⁠

పరాన్నభక్షకులును, లుబ్ధులును, స్వామిపరిత్యాగులును, గో భూమిహర్తలును, [2]రత్నదూషకులును, పుణ్యక్షేత్రంబులం బ్రతి గ్రహించువారును, బ్రాణిహింసకులును, దేవగురునిందకులును, సువర్ణవస్త్రతాంబూలాన్నఫలజలంబు లర్థుల కొసంగనివారును, బ్రాహ్మణస్త్రీధనాపహారులును, ప్రేతరాక్షసపిశాచతిర్యగ్జాతు లై పుట్టి యుభయలోకవివర్జితులునై యుండుదురు గావునఁ జతుర్వర్ణంబులవారు నిషిద్ధకర్మంబు లుడిగి యజ్ఞదానతపస్తీర్థ మంత్రసేవాధర్మంబు లనుష్ఠింపవలయునని పిశాచంబునకు ధర్మోపదేశంబు చేసి దేవద్యుతి వెండియు నిట్లనియె.

⁠ 79

తే.⁠

అట్లు ప్రేతయై తిరుగు నయ్యవనిదేవుఁ డేమి చెప్పుదు వింధ్యమహీధరమున ఘోరదుఃఖంబు గుడుచుచుఁ గుటిలమైన పాపఫలమునఁ బైశాచరూప మొందె.

⁠ 80

వ.⁠

ఇవ్విధంబున నప్పర్వతంబునందు బహుసంవత్సరంబులు గడపి యంత నొక్కనాడు.

⁠ 81

1. తనదు (హై)
2. పరదూషకులును (హై) పరకాంతాగమనులును, పుణ్యకథాలోకనరహితులును (హై-అధికపాఠము)