పుట:పద్మపురాణము (మడికి సింగన).pdf/172

140

పద్మపురాణము

⁠

మద్భక్తుఁగా నిన్ను మన్నింప వచ్చితి         భవదీయసన్నుతి ఫణితికేను మెచ్చితి వరము నీ కిచ్చెద వేఁడు నా         నత్తపోనిధి ముదితాత్ముఁ డగుచు

⁠

తే.⁠

దేవ! పరమాత్మ! గోవింద! దేవదేవ! జలజనిభకాయ! యుత్ఫుల్లజలజనేత్ర! బ్రహ్మరుద్రాదులకుఁ గానఁబడని నిన్నుఁ గంటిఁ గాలంబు కడఁగంటి మంటిఁ గృష్ణ!

⁠ 13

వ.⁠

దేవా! మోహమూలకంబగు నహంకార[1]మమకారంబులకు హేతు కంబులైన కర్మంబులు భవద్దర్శనమాత్రంబున భస్మంబులయ్యెం; గృతార్థుండనైతి; నింతకంటె నభీష్టం బెయ్యది యని [2]పలికి మఱియును.

⁠ 14

క.⁠

నా మనమున నీ యడుగులు నేమంబునఁ గొల్చునట్టి నిశ్చలభక్తిన్ శ్రీ మిగుల నిమ్ము నా కిది కామించిన యట్టి వరము కరుణాభరణా!

⁠ 15

చ.⁠

అనవుడు విప్రుఁ జూచి కమలాధిపుఁ డిట్ల ను నీవు గోరిన ట్లనయము నీకుఁ గావుత మహాత్మ! ప్రసన్నుఁడనైతి నీ తపం బున కొకయంతరాయమును బొందకయుండెడు; భక్తితోడ నీ యొనరిచినట్టి సన్నుతి మహోత్తమసంస్తవనీయ [3]మెయ్యెడన్.

⁠ 16

వ.⁠

కావున నీస్తోత్రంబు పఠియించినవారికిం బరమజ్ఞానోదయంబును సకలధర్మఫలంబును సంతానాభివృద్ధియును బరమభక్తియు సిద్ధించుం గావుతమని వరంబిచ్చి యచ్యుతుం డంతర్హితుండయ్యె; నది యాదిగా దేవద్యుతి నారాయణభక్తితత్పరుం డయ్యెనని రోమశుండు చెప్పిన విని యచ్చెరువంది వేదనిధి యిట్ల నియె.

⁠ 17

1. మమకారంబులు నిర్హేతుకంబైన భవద్దర్శనమాత్రంబున(తి-హై)
2. కేలు మొగిచి పలికి (హై)
3. మియ్యెడన్(ము), మయ్యెడున్(తి)