పుట:పద్మపురాణము (మడికి సింగన).pdf/153

ఉత్తరఖండము-తృతీయాశ్వాసము

121

ఉ.⁠

ఆమునినాథు నెన్నడుము నంగముతీరును దీర్ఘబాహులున్ మోమువికాసముం జెవులు మోచిన కన్నులడాలు నొండొరు ల్వేమఱుఁ జెప్పుకొంచుఁ బదివేలవిధంబులఁ బ్రస్తుతించుచుం దామరసాయతేక్షణలు దర్పకుచెయ్వులఁ జంచలింపఁగన్.

⁠ 145

వ.⁠

ఇట్లు నితాంతలతాంతాయుధసంతాపనాదిశరసంతానదురంత సంతాపాక్రాంతస్వాంతలగు నయ్యింతులం జూచి నెచ్చెలులు వలవంతగా నంతరంగంబులం గనుంగొని యల్లనల్లన నక్కన్ని యలం గదిసి

⁠ 146

సీ.⁠

కురులు వంకలు దీర్చి కొనగోళ్లఁ దిలకంబుఁ          బాగుగాఁ దొల్లిటిభంగి నిలిపి కనుఁగొనలను రాలు కన్నీరు వో మీటి         చెక్కులఁ గ్రమ్మెడు చెమటఁ దుడిచి యడుగు లొత్తుచు మేను లందంద పుణుఁకుచుఁ         దెఱవలమోముల దృష్టి నిలిపి యల్లన నడుగంగ నమ్మృగాక్షులు ప్రాణ         సఖులతోఁ బ్రేమఁ గాసారభూమి

⁠

తే.⁠

కగజఁ బూజించువేడ్కఁ దా రరుగుటయును సుందరాకారుఁ డగు విప్రుఁ జూచుటయును నతఁడు దముఁ జూచి మాయమై యరుగుటయును నతని కతమున విరహాగ్ని యడరుటయును.

⁠ 147

క.⁠

చెప్పినఁ బ్రియసఖు లందఱు నప్పొలఁతుల దిక్కు చూచి యచ్చెరువడి తా రెప్పాట నెందుఁ జూడని చొప్పులు వినఁబడియె నిట్టి చోద్యము గలదే?

⁠ 148

ఉ.⁠

ఎక్కడి బ్రహ్మచారి యతఁ డెవ్వరివాఁ డెటువంటి రూప సే దిక్కున కేగె నిట్లు సుదతీమణు లందఱు మన్మథాగ్నిచేఁ బొక్కుచు నున్నవారు పలుపోకలఁ [1]బోయిన మాయబోటు లి ట్లక్కడి కేల పోయి రకటా! మరునమ్ముల కేది మం దొకో!

⁠ 149

1. బోయెడి మాయచోటు (హై)