పుట:పద్మపురాణము (మడికి సింగన).pdf/151

ఉత్తరఖండము-తృతీయాశ్వాసము

119

ఆ.⁠

ఇట్లు విష్ణుభక్తి నేగిన యా బ్రహ్మ చారిమహిమఁ జూచి సతులు మతుల నద్భుతంబు నొంది యమ్మౌనిఁ గానక విరహవహ్నిచేత వేఁగివేఁగి.

⁠ 132

ఆ.⁠

ఇంద్రజాలవిద్య లెఱుఁగునో మాయల రూప మొక్కొ యిట్టి రుచిరమూర్తి మనకుఁ దన్నుఁ జూపి మరుబారి కొప్పించి యింతలోన నెచటి కేగె నొక్కొ!

⁠ 133

వ.⁠

అని యందంద గలయం దిరుగునప్పుడు.

⁠ 134

క.⁠

ఆ వనితల తనులతికల లో విరహానలము పర్వ లోచనసుఖద శ్రీ విలసిల్లె లతలలో దావానలశిఖలు [1]గలయ దరికొనుభంగిన్.

⁠ 135

క.⁠

అప్పుడు తరుణులు మనములఁ గప్పిన విరహానలమునఁ గానక వనముం దప్పక వెదకుచుఁ జదలున కప్పురుషుఁడు వోవుమార్గ మరయుచు నలఁతన్.

⁠ 136

ఉ.⁠

ఏ లరుదెంచె నీ వడుగఁ డిచ్చటి కిప్పుడు? వానిఁ జూచి నే మేల విరాళిగొంటి? మిటు లిందఱ మొక్కట; మమ్ముఁ జూచి వాఁ డేల యదృశ్యమయ్యె? నతఁ డేగతిఁ బోయినఁ బోయెఁ గాక తా నేల మనోజుఁ డిప్పు డలయించెడి మమ్మిటు పువ్వుఁదూపులన్.

⁠ 137

వ.⁠

అని యంత నిలువక.

⁠ 138

సీ.⁠

తఱుచుగాఁ బూచిన తరువుల లోపల         నల్లనల్లనఁ జొచ్చి యరసి యరసి కంటకవల్లికాక్రాంతకుంజంబులు         బెదరక చని చొచ్చి వెదకి వెదకి

⁠

1. వెడలి/తగిలి (మ)