పుట:పద్మపురాణము (మడికి సింగన).pdf/145

ఉత్తరఖండము-తృతీయాశ్వాసము

113

క.⁠

నీ కారణమున నిపు డీ భీకరరూపంబు విడిచి పెంపగు నాక శ్రీ కర్హుఁడనై నెగడితి నాకుం గర్తవ్య మెద్ది నళినదళాక్షీ !

⁠ 96

వ.⁠

అనిన నద్దివ్యపురుషునకుఁ గాంచనమాలిని యిట్లనియె.

⁠ 97

క.⁠

ధర్మము సేయుము; సతతము నిర్మల[1]మతి నుండు; హింస [2]నినుపకు మదిలో; ధార్మికులజోక విడువకు; దుర్మదమున నన్యజనుల దూషింపకుమీ!

⁠ 98

వ.⁠

కామక్రోధాదులం దగులక శరీరం బస్థిరంబుగాఁ దలంచి వైరా గ్యంబు గలిగి భూతహితంబు సేయుచు నత్యంతపుణ్యలోక సౌఖ్యంబు లనుభవింపుమనిన నతఁడు కాంచనమాలిని కిట్లనియె.

⁠ 99

శా.⁠

ఆచంద్రార్కముగా నిరంతరము నీ వారూఢిఁ దారాద్రిపై నాచంద్రార్ధకిరీటుసన్నిధిఁ బ్రియంబారంగఁ గ్రీడింపు గౌ రీచిత్తప్రియకారివర్తన మతిప్రేమంబుతో సంతత ప్రాచుర్యంబగుఁ గాత నీకు విలసద్రాజీవపత్రేక్షణా!

⁠ 100

వ.⁠

అని యాశీర్వదించుచు నతండు దివ్యవిమానారూఢుండై [3]కాంచన మాలిని వీడ్కొని దివిజలోకంబునకుం జనియె; నట్లు బ్రహ్మరాక్ష సుండు ముక్తుండై దివంబునకుం జనుటం జూచి యవ్వనంబున నున్న దేవకన్యకలు కాంచనమాలిని కిట్లనిరి.

⁠ 101

క.⁠

నీకారణమున విప్రుఁడు నాకంబున కరిగె నడవి నవయుచు దుఃఖ వ్యాకులులమైన మమ్మును జేకొని రక్షింపవలదె సింధురగమనా!

⁠ 102

1. గతి (మ-తి-హై)
2. సేయకు (తి)
3. వేల్పులు గురియు పువ్వులవానల దడియుచు కాంచనమాలిని (హై)