పుట:పద్మపురాణము (మడికి సింగన).pdf/133

ఉత్తరఖండము-తృతీయాశ్వాసము

101

⁠

న్నాతికి శాపం బిచ్చి కమండలూదకంబులు కరతలంబునం బట్టి పురందరు నుద్దేశించి.

⁠ 39

ఉ.⁠

మిన్నక వచ్చి వచ్చి పులిమీసల నుయ్యల లూఁగినట్లు దా న న్నొకచీరికిం గొనక నా యిలు సొచ్చి భయంబులేక ద ర్పోన్నతి నిట్లు సేయు [1]కలుషోగ్రమనస్కుని మేను రోఁతగాఁ గ్రన్ననఁ బెక్కుయోనులుగఁ గావుతమంచు శపించె నుగ్రతన్.

⁠ 40

వ.⁠

ఇ ట్లతిదారుణంబైన శాపం బిచ్చుటయుఁ బాకశాసను శరీరంబు [2](నాక్రమించి) యోనిస్వరూపంబులగు దుర్వ్రణసహస్రంబు లుద్భవించి తత్క్షణంబ.

⁠ 41

క.⁠

చీమును నెత్తురు దొరఁగఁగఁ బై ముసరెడు మక్షికాళి బహుగతిఁ దొలువం గా మహిమఁ దొఱఁగె నింద్రుఁడు సామాన్యమె యమ్మహాత్ముశాపము తరుణీ!

⁠ 42

వ.⁠

అ ట్లతిజుగుప్సితం బగు తనశరీరంబుఁ జూచుకొని లజ్జావనత వదనుండై మహేంద్రుం డాత్మగతంబున.

⁠ 43

తే. గీ.⁠

తొల్లి చేసిన సుకృతంబు లెల్లఁ బొలియు శ్రీయు నాయువు నశియించుఁ జేటువచ్చుఁ గానఁ బరదార సుఖవాంఛఁ బూననొల్ల రాత్మసుఖులైన పుణ్యాత్ము లనుదినంబు.

⁠ 44

ఆ. వె.⁠

ఇంత యెఱిఁగి యెఱిఁగి యే మీఁదు గానక యింత తెచ్చుకొంటి నంత చేసి యది యలంఘనీయ మమ్మహా[3]ముని శాప మనుభవింప వలయు హరునకైన.

⁠ 45

1. గలుషాగ్ర (ము-యతిభంగము)
2. (మ-తి-హై)
3. త్ముని (ము)