ఆ. |
వినుము బ్రహ్మలోకమున నుండి నారదుం
డంతరిక్షవీథి నరిగి యరిగి
గౌతమాశ్రమమునఁ గర మొప్పుచున్న యా
సతి నహల్యఁ గాంచె సమ్మదమున.
| 6
|
వ. |
అయ్యింతిలావణ్యంబున కచ్చెరు వంది యింద్రుసభకుం జని
యతనిచేతం బూజితుండై యమ్మునీంద్రుండు సురేంద్రున కిట్ల
నియె.
| 7
|
క. |
గౌతముని భార్య త్రిజగ
త్ఖ్యాత యహల్యాఖ్య వికచకమలానన యా
నాతి కెనవచ్చు సుదతుల
నేతరమునఁ జూచి వినియు నెఱుఁగ సురేంద్రా !
| 8
|
ఉ. |
చన్నుల[1]యొప్పిదంబుఁ గటిచక్రపుపెంపును మోవికెంపుఁ గ్రేఁ
గన్నులసోయగంబు నలకంబులకప్పును మేనికాంతియుం
దిన్ననికౌను నెమ్మొగముతీరును జూడ్కికి విందుసేయఁగా
నన్నలినాక్షి యొప్పు విషమాయుధు మోహనశక్తియో యనన్.
| 9
|
వ. |
అని చెప్పి దేవముని నిజేచ్భం జనుటయు ననిమిషపతియును
మనంబునం [2]గోరికలు కొనలునిగుడ మనసిజాయత్తచిత్తుండై య
త్తన్విం జూచువేడ్క నాప్రొద్ద [3](కదలి) గౌతమ మహామునీంద్రు
నాశ్రమంబునకుం జని వియత్పథంబున నిలిచి కలయం గనుం
గొను నప్పు డప్పర్ణశాలాంగణంబున.
| 10
|
ఇంద్రుఁ డహల్యం బొందఁ గోరుట :
తే. |
పుష్పలత నెండినాకులు పొదివినట్లు
బెరసి కర్కశవల్కలాంబరము గట్టి
క్రొత్తగా గర్లు గట్టినఁ గొమరు మిగులు
నంగభవబాణతుల్య నహల్యఁ గనియె.
| 11
|
- ↑ క్రొవ్విదంబు (ము)
- ↑ వినుకల (తి-హై)
- ↑ (తి-హై)