పుట:పద్మపురాణము (మడికి సింగన).pdf/119

ఉత్తరఖండము-ద్వితీయాశ్వాసము

87

క.⁠

వెండియు బసిఁడియుఁ దడఁబడు చుండఁగ నా యిల్లు లచ్చి [1]కునుకువ యయ్యెన్ [2]వెండిరువది యేనేఁడును నిండెడు ప్రాయంబు నాకు నెలకొనునంతన్.

⁠ 217

వ.⁠

ఇట్టి దివసంబులం దొక్కనాఁడు ప్రక్కకు విటపుంగవు రాక వార్చి ప్రొద్దు [3]వోయి నంతకు నే నొక్కతిన శయ్యాతలంబున నుండి యతండు రామిం జిత్తం బుత్తలపడ నత్యంతవిషాదంబు నొంది యిట్లని వితర్కించితి.

⁠ 218

క.⁠

ఏ ననఁగ నెవ్వ రాతఁడు దా ననఁగా నెవ్వఁ డింత తాపము నొందం గానేల వచ్చె నీయెడ నే నేటికి నిద్రలేక యెరిసెద నకటా !

⁠ 219

ఆ.⁠

ఏల మరులుకొంటి నే నింతకాలంబు నేమి ద్రవ్వుకొంటి నింతచేసి పాతకములకెల్లఁ బట్టుఁగొమ్మగునట్టి కష్టజన్మ మేల కలిగె నాకు.

⁠ 220

ఉ.⁠

అక్కట యింతకాలమును నాఱడి పాపము గట్టుకొంటి నా కెక్కడి [4]తల్లి యీ సుహృదు లెక్కడివారలొ యీ విటాధముం డెక్కడి కేగె నేమి ధన మేటికి నీ యవినీతవృత్తముం దక్కక యాచరించితి వృథా యముబారికి నగ్గమైతినే.

⁠ 221

1. కుఱవును నయ్యెన్ (ము)
2. రెండిరువది (మ-తి-హై)
3. వోయె నంతకు నే నొక్కతెనె (ము)
4. తల్లి పంపు నిక నెక్కడి భోగము లీ విటాధముం (మ)