| |
నద్దేవి మన్నించి యనవరతంబును
సఖిఁగాఁగ ననుఁజూడ సంతసమును
నుండుదు నే నిప్పుడొగి ప్రయాగస్నాన
మొనరించి పోయెద వినుము నామ
|
|
| తే. |
మవనిఁ గాంచనమాలిని యండ్రు నన్ను
నెల్లదిక్కుల విహరింతు నిచ్చఁ దగిలి
యనినఁ బ్రేమంబుఁ గృపయును నగ్గలింప
రమణిఁ గనుఁగొని యిట్లనె రాక్షసుండు.
| 199
|
| తే. |
ఇట్టి [1]సౌందర్యసౌమ్యత లిట్టి నేర్పు
నిట్టి నిర్మలచిత్తంబు నిట్టి పెంపు
నెట్లు నీ కబ్బె నే తప మెట్లు చేసి
తంతయును నాకు నెఱిఁగింపు మంబుజాక్షి!
| 200
|
| వ. |
అనినఁ గాంచనమాలిని యిట్లనియె.
| 201
|
కాంచనమాలిని బ్రహ్మరక్షస్సునకుఁ దనవృత్తాంతముఁ జెప్పుట :
| క. |
నా జన్మం బతిదుష్కృత
భాజన మది చెప్పఁ దడవు పట్టెడి వికచాం
భోజముఖి గిరిజఁ గొలువఁగ
రాజతగిరి కేగవలయు రాక్షస! నాకున్.
| 202
|
| వ. |
అని పలికి యతనిం గనుంగొని న న్నిట్లడిగెదవుఁ గాన నా
వృత్తాంతంబంతయుఁ జెప్పెదఁ దదాకర్ణనంబున నీకు మనస్తాపోవ
శాంతి యగు [2]వినుమని యిట్లనియె.
| 203
|
| క. |
ధరణీకాంతకుఁ దొడవై
యురుతరధనధాన్యవితతి నొప్పెడి ధాత్రిం
బరఁగు కళింగాధీశ్వరు
పురవర మేపారు పుణ్యపురుషాశ్రయమై.
| 204
|
- ↑ సౌందర్యసమ్మత మిట్టి (ము), సౌజన్యసౌమ్యత లిట్టి (మ)
- ↑ చిత్తగించి వినుమని (తి-హై)
