| క. |
ఉపకారంబును బ్రియమును
గృపయును నీయంద కల దకిల్బిషహృదయా!
యపవిత్రుఁడు శ్రీకుండలుఁ
డపవర్గము బొందుమార్గ మానతి యీవే.
| 139
|
| వ. |
అనిన విని [1]యమదూత కరుణాయత్తచిత్తుండై యతని మిత్ర
భావం బుపలక్షించి దివ్యజ్ఞానదృష్టిం జూచి యిట్లనియె. వైశ్యా !
తొల్లి నీ యెనిమిదవ జన్మంబునం జేసిన సుకృతం బీ నోపితేని
భవద్భ్రాతకుం బుణ్యలోకంబు గలుగు ననిన విని యచ్చెరువంది
వికుండలుం డతని కిట్లనియె.
| 140
|
వికుండలుండు తనపూర్వజన్మసుకృతం బిచ్చి శ్రీకుండలు నుద్ధరించుట :
| ఆ. |
అట్టి పుణ్యకర్మ మెట్టు నేఁ జేసితి
నెట్టివాఁడ దొల్లి యెఱుఁగ నాకు
నెఱుఁగఁ జెప్పవయ్య! యిప్పుడు నీ పంపు
నట్టి పుణ్యఫలము నన్న కిత్తు.
| 141
|
| |
([2]అనిన నత్తెఱంగు వినుమని యతనికి యమదూ తిట్లనియె.)
|
|
| సీ. |
మధురతరంబైన మధువనంబునఁ దొల్లి
శాకల్యుఁ డను మునిసత్తముండు
బ్రహ్మసమానుఁడు ప్రకటవేదాభ్యాసి
విమలతత్త్వజ్ఞాన[3]శమదమాఢ్యుఁ
డతనికి రేవతి యను వధూమణియందు
నత్యంతనియమాత్ము లాత్మపరులు
దురుఁ డన శశి యన ధ్రువుఁడు నాధీరుండు
ననఁగ జ్యోతిష్మంతుఁ డనఁగ వరుసఁ
|
|
- ↑ దేవదూత (ము)
- ↑ (హై-తి)
- ↑ శమదమాత్ము (ము)
