పుట:నారదీయపురాణము (అల్లాడు నృసింహకవి).pdf/569

చ.⁠

అలఘులు వీతరాగులు శుభాన్వితదేహులు ఖ్యాతిలాభ లా జలు గొన రామయావిగతశాంతికినై యతిసాధులైన వై ద్యులువలె భూమిఁ ద్రిమ్మరుచుఁ బూర్ణదయాగుణవారిరాసులై కలఁగిన జీవకోటి కుపచార మొనర్చుచు బోధసంపదన్.

⁠ 240

తే. గీ.⁠

మహిమచేఁ బదవాక్యప్రమాణవేదు లగు మహాత్ము లవజ్ఞ సేయంగ నాసు రప్రకృతి వార లాత్మసారంబు లేక వ్రీడమై హరి సద్గోష్ఠి విడిచి యుంద్రు.

⁠ 241

క.⁠

వామనదితిజాసురర క్షోముఖ్యసభాంతరములకుం జని వారిం బ్రేమం గని తెల్పిరి త త్తామసులకు శ్రుతివిరుద్ధధర్మమతంబుల్.

⁠ 242

సీ.⁠

ఆకళావిద్యల నసురుల వశ్యుల                        గాఁ జేసికొని మహాఖలసమాశ్ర యమునఁ దదిష్టగోష్ఠ్యంతరంబున వారి                        వలన సత్క్రియ లంది వార లుండి తావదుత్పన్నదుర్ధరగర్వపర్వత                        శిఖరసమారోహచిత్రతరమ హోన్నతులై యిట్లు యుక్తేతరంబులు                        వల్కుచు మూఢస్వభావు లగుచు

⁠

తే. గీ.⁠

నాదిమౌనులు వైదికుల్ వేదనిగది తారవిశ్వాసదుర్జ్వరాహతమహౌజు లగుచు ఘనసన్నిపాతంబు లందినట్లు వింతకల్పన లెల్లఁ గల్పింతు రిలను.

⁠ 243

వ.⁠

వేదాంతమతమునకంటె నన్యమగు మతము మంచిది గాదని తెలియక యీవేదాంతమతము నాదరించక యీప్రకారమునను స్వగోష్ఠీనిష్ఠు లైన ఛాందుసులైనవారి మనస్సులను నల్పులైనవారల నతి కల్పనులైన మోహంబు నొందించి రప్పుడు.

⁠ 244