పుట:నారదీయపురాణము (అల్లాడు నృసింహకవి).pdf/423

⁠

నాత్మేశ్వరా లోకహర్షహేషితము త                        ద్దైవతస్వరము చందంబుఁ దెలుపఁ గనకరత్నాంకురకాంతిచ్ఛటుల మంద                        రాగపోషిత[1]కీరపూగ మగుచు

⁠

తే. గీ.⁠

బెళుకు లీనెడిజల్లులు బిత్తరింపు మేనిచాయలు సొగసైన మెఱుఁగుపచ్చ పల్లడము [2]తరకసము డాబా ఫిరంగు నందమైయున్న జగతేజి నపుడు గాంచి.

⁠ 199

క.⁠

ఉన్నతఖురాగ్రధారా నున్నతలోర్వీవిధూతనూతనగృహగో ధి న్నౌగిలి యున్నఁ గనుఁగొని యన్నలినహితాన్వయేశుఁ డార్ద్రహృదయుఁడై.

⁠ 200

తే. గీ.⁠

అపుడు హాహా యటంచు నత్యంతకరుణఁ గోమలమహీజపల్లవాంకురములందుఁ బొదిగి మోహిని దెచ్చిన యుదకధార లపుడు చల్లించి పైఁగప్పి నార్ద్రపటము.

⁠ 201

వ.⁠

అప్పుడు సేదదేరి గృహగోధిక రాజేంద్రుం జూచి యిట్లనియె.

⁠ 202

సీ.⁠

నరనాథ! శాకలనగరంబునం దొక                        విప్రునిభార్య నవీనరూప యౌవనసంపన్ననైన న న్నొల్లక                        కలహించుఁ బరుషవాక్యములు పలుకు నెవ్వరిపట్టున హిత మాచరించువాఁ                        డీరీతి నను నాడ నెంతకేని తాళి తాళఁగలేక తతదోషశీలనై                        పతుల వర్జించిన పౌరసతులఁ

⁠

తే. గీ.⁠

దద్వశీకరణౌషధాంతరము లడుగఁ దమకుఁ బ్రత్యయమైన చందమున నపుడ పొమ్ము [3]ప్రవ్రజ్య యొకతె యాపురముచెంత నున్నయది దాసునిగఁ జేయనోపు ననిన.

⁠

1. కీరవార మగుచు
2. తరకసీలు
3. ప్రవ్రజ్య యెకటి