పుట:నారదీయపురాణము (అల్లాడు నృసింహకవి).pdf/420

సీ.⁠

బహుబాష లేటికిఁ బ్రత్యయారంబుగాఁ                        గరియాన! దక్షిణకరము నీకు నిచ్చితిఁ దప్పితినేని యేతజ్జన్మ                        సంచితసుకృతనాశ మగు నిన్ను వలచితి భార్యవై వర్తింపు తనువు ప                        రాయత్తమై యున్నయది యపూర్వ శృంగారనిధి! మోహనాంగి! నీ వెవ్వని                        తనయవు మందరధరణిధరవ

⁠

తే. గీ.⁠

రోత్తమాధిత్య కిట వచ్చియుండు టేమి యబల! యైక్ష్వాకువిభుఁడ రుక్మాంగదుండ నాఋతుధ్వజపుత్రుండ ననఘయశుఁడ విదిశ యేలెడి రాజ నో విమలగాత్రి!

⁠ 182

వ.⁠

ఏను మృగయావ్యాజంబున దుర్జనశిక్షయు సాధురక్ష యొనర్పుచు వామదేవాశ్రమంబు చొచ్చి యమ్మహామునివలన ధర్మరహస్యంబులు గొన్ని విని మందరావలోకనాగంబుగాఁ జనుదెంచి యిచ్చట భగవద్గీ తామృతంబు వీనులవిందై యున్న నేతెంచితి. నన్నుఁ గటాక్షించి ప్రత్యుత్తరం బొసంగి యనుగ్రహింపవే యనిన విని యిట్లనియె.

⁠ 183

చ.⁠

అధిప సరోజసంభవుని యాత్మజ నేను సరోజసూతి ని న్నధిపతిగాఁ దలంచి మన మారఁగ నన్ను సృజించునాఁడు నేఁ డధికులు రుద్రముఖ్యదివిజాగ్రణు లున్నఁ బరిత్యజించి [1]నేఁ డధిగతవాంఛితార్థునిఁ గృతార్థుని నిన్ను భజింప వచ్చితిన్.

⁠ 184

వ.⁠

మనస్సమాధిం దపం బాచరింపుచు నృత్తగీతవాద్యంబుల శంకరు మెప్పించిన సార్థదినత్రయంబునఁ బ్రసన్నుండయ్యె. సురదుర్లభుండైన యాపార్వతీవల్లభు నభిలషింపక యతనివలన నీప్సితంబులు గాంచితి; అన్యోన్యమోహతరంగంబులైన సంగంబు లంతరంగంబున మెలంగ విలంబంబు వలదని కరంబుఁ గరంబునఁ గీలించి యిట్లనియె.

⁠ 185

క.⁠

శంక వల దధిప! నే నక లంకఁగుమారికను గుణకలాపకలాపన్ బంకరుహాప్తకులోద్భవ! పంకజభవపుత్రి దగదె పరిణయ మందన్.

⁠ 186

1. నేఁ డభిగత