| తే. గీ. |
భీకరంబుగఁ దముఁ దామె పెట్టికొనిన
బిరుదు లేటికిఁ జూడు నాపెంపు సొంపు
పట్టనేటికి జముదాళి బాకు కిరుసు
సురియ విలునమ్ములున నేఁడు చూడు రాజ!
| 144
|
| తే. గీ. |
పులి యెలుఁగు పంది దుప్పి కార్పోతు మన్ను
జింక యన నెంత నేఁడు నాచంక నిఱికి
వేనవేలుగఁ దెత్తు నావేఁట చూడు
సామి! బంటుతనంబును సాహసమును.
| 145
|
| తే. గీ. |
నూటి కొక్కండు నామూఁకపోటుబంటు
సామి! పులుఁగైన వెలుఁగైన నేమి విడువు
కత్తియుఁ గటారి నేఁటికి కదిసినపుడె
చంకఁగొట్టి యడంతు నిశ్శంకవృత్తి.
| 146
|
| వ. |
అనుచు [1]వీరాలాపంబు లాడుచుండ.
| 147
|
| తే. గీ. |
దంష్ట్రికాగ్రసమాలగ్నతతసువృత్త
నిరుపమితపంకపటలమై యరుగుదెంచు
నట్టిఘోరవరాహంబు నవనినాథుఁ
డప్పు డాదివరాహమౌ ననుచు విడిచె.
| 148
|
| తే. గీ. |
కృష్ణసారాగ్రగణ్యత కీర్తి కెక్కు
[2]దానిపై బోయ యెప్పుడు తగిలి యేయు
నపుడు మీఁదట నయ్యెడు ననుచు మాన్పె
భూవరుఁడు భక్తినిష్ఠాతిపూర్ణుఁ డగుచు.
| 149
|
రుక్మాంగదుడు వామదేవునిఁ జూచుట
| వ. |
మఱియు నొక్కరుండు శార్దూలమస్తకంబుపైఁ దీవ్రంబులైన క్షుర
ప్రదరంబులు రెండు నాటి యజంబుఁ జేసి విడిచె. ఒక్కఁడు కార్పోతు
విషాణంబులు విరిచి పందికొమ్ము సురియచే వదనంబు గ్రుమ్మి
యేకలంబులం జేసి పాఱిందగిలె. ఒక్కరుండు చమరీమృగంబులం
గరంబుల బాహుమూలంబులఁ బదంబుల నంసంబుల నిఱికించుకొని
|
|
- ↑ వీరాలాపంబు లాడుచు
- ↑ దానిపైఁ బోయప్పుడు తగిలి యేయ నపుడు
