పుట:నారదీయపురాణము (అల్లాడు నృసింహకవి).pdf/405

శా.⁠

ఆరామామణి మూర్ఛనల్ బెళక గీతానీకముల్ వాడె గాం ధారగ్రామము మేళవించి శృతులం దాళంబులం దంత్రులం [1]గోరం జీఱిన నేఱుగా నమృతముల్ ఘూర్ణిల్ల శైలంబులున్ నీరై యుండఁగ వల్లకిన్ మృదుకరోన్నిద్రస్ఫురన్నైపుణిన్.

⁠ 111

క.⁠

తద్గీతామృతధారలు హృద్గోళమునాటి కరఁగి యేతెంచె సము దృద్గరిమమై దిగంబరుఁ డుద్గతకందర్పసాయకోత్పాటితుఁడై.

⁠ 112

మ.⁠

తనిసెన్ మాసుషభోగసంపదలచేతం జాలఁ బెక్కేండ్లు కృ ష్ణునిఁ బూజించె విరోధులం దునిమె నక్షుద్రప్రతాపంబునన్ మనుజానీకముఁ బట్టి యీక యమధామంబంతయున్ విద్య నే ర్పునఁ బాడై పొగులంగఁజేసె నరుఁడే రుక్మాంగదుం డుర్వరన్.

⁠ 113

సీ.⁠

అతఁ డొకనాఁడు ధర్మాంగదుఁ బిలిచి యేఁ                        బాలించినట్ల భూపాలనంబు సేయుము పుత్రుఁ డూర్జితబలసంపద                        చే సమర్థుండయి సిరి వహించు రాజ్యభారంబు తోరంబుగా నిలువని                        రాజుకీర్తియును ధర్మంబు నణఁగు నటువంటి సుతుఁడు గుణాఢ్యుండు గలుగ సు                        ఖంబు నొందని దురాగ్రహుఁడు పాపి

⁠

తే. గీ.⁠

జనకభారభరణదక్షశౌర్యశాలి యైన సూనుఁడు తద్భార మానఁడేని చర్చ సేయ నజాగళస్తన[2]సమానుఁ డతఁడు మనుజులలో నధమాధముండు.

⁠ 114

ఆ. వె.⁠

కన్నతండ్రికంటె ఘనుఁ డనఁగాఁ గీర్తి గల్గి సూర్యదీప్తి ఘనత గాంచి భూమి వెలయునట్టి పుత్రుండు పుత్రుండు వాఁడె యుభయవంశవర్ధనుండు.

⁠ 115

1. గోరం జీరిన యేరుగా నమృతముల్ ఘూర్ణిల్ల శైలంబులుం
2. సమాను నతఁడు