| క. |
నారాయణుఁ డను నతఁ డం
భోరుహదృగ్భుక్తశేషభోజనుఁ డై స
త్వారూఢి జనులు మెచ్చఁగ
శ్రీరమణీనాథుసేవ సేయుచునుండెన్.
| 104
|
| తే. గీ. |
అశ్మవర్షనిపాభిహతసమస్త
సస్యసంపత్సమృద్ధియై జగతియందుఁ
బొడమె దుర్భిక్ష మొకయేఁడు పూర్ణమగుచు
ధూమకేతువు చిందులు ద్రొక్కఁదొణఁగె.
| 105
|
| వ. |
అప్పు డతనిభార్య సుశీల సుచరితుం జూచి యిట్లనియె.
| 106
|
| సీ. |
శిశువుల సతిని రక్షించుట నీతి వా
స్తవ్యున కెట్టిదుష్కార్యకరణ
మేని కావించి స్త్రీత్వానర్థచాపల
ఫణితిఁ బల్కితిఁ గాని పల్కఁదగదు
సకలధర్మజ్ఞుండ వకట నీ వెఱుఁగని
ధర్మంబు లేదు భూతలమునందు
ద్రవిడదేశం బేలు దారిద్ర్యవారణుం
డనురాజు వేఁడిన యంతకంటెఁ
|
|
| తే. గీ. |
దెలివితో నిచ్చు ననుచు బోధింపఁ దనయ
సహితుఁడై పోయి యారాజుసభను డస్సి
యతఁడు కార్యవశంబున నంపకున్న
దైన్యమునఁ గొన్నినా ళ్లందుఁ దల్లడించి.
| 107
|
| ఆ. వె. |
అంతఁ గొంతసొమ్ము హస్తగతం బైనఁ
జోరు లధ్వసీమఁ జుట్టుముట్టి
లగుడ ఘాతశక్తి నొగిలించి దోఁచి రా
[1]విడుపు నంతఁ గ్రుస్సి విప్రవరుఁడు.
| 108
|
సుచరితునికొడుకు నారాయణు డనుబాలుని వ్రతనిష్ఠ
| వ. |
వచ్చుచు నారాయణదేవుని విడిచివచ్చిన పాపఫలంబుతోడనే సిద్ధించె
నని పుత్రకులకుం జెప్పుచు నిజనివాసోన్ముఖుం డయ్యె. అంత.
| 109
|
- ↑ విడుచు
